De Outback

Er gaat een week voorbij. In deze week ben ik vrijwel dagelijks in afwachting op een reactie van mijn hopelijk nieuwe baan. Langzamerhand begin ik de moed te verliezen en ik besluit dan ook dat als ik in de volgende week niets hoor dat ik een ticket boek naar een land in Azië om op zoek te gaan naar nieuwe avonturen.

Ik zat inmiddels al zo'n 6-7 weken in Perth en dan heb je het daar wel allemaal gezien. Het gespaarde geld in Melbourne was geslonken tot 300 dollar en als ik dan mijn buffer voor thuis zou moeten aanbreken dan doe ik dat liever in Azië..

Maar yess, daar kwam het verlossende telefoontje. Ik kon de volgende ochtend langskomen voor een trainingsdag.

Het bedrijf genaamd Atlas Geophysics doet surveys voor klanten. Op deze surveys worden er metingen gedaan in de aarde om zo verschillen te zien in de zwaartekracht van de grond. De klanten kunnen op zoek zijn naar bijvoorbeeld nikkel, goud, diamanten..
Ik zou gaan werken als een field analist.

De trainingsdag bestond uit veel leeswerk over de apparatuur en veiligheid en een video over het gebruiken van verschillende off-road voertuigen. In de middag mocht ik wat werkkleding gaan halen met de pick up truck.

De volgende dag moest ik een first aid cursus gaan doen in de stad en ondanks dat dit wat lang duurde was de leraar uiterst gepassioneerd in zijn uitleg wat het allemaal wat draaglijker maakte.

Ik zou zondag vliegen richting Kalgoorlie maar het liep even anders. Donderdag avond rond 10 werd ik gebeld door de baas Leon. Hij vroeg of ik de dag erna al kon vliegen naar Broome ipv Kalgoorlie. Er bleek iemand te werken waar hij niet helemaal tevreden over was en die hij van het project wilde afhalen. Ijverig als ik was greep ik deze kans met beide handen aan en sprak de dag erna om 9 uur af op kantoor.

Mijn vlucht was rond 2 uur in de middag en na het afleggen van een drugstest en het ophalen van een hoed met vliegennet werd ik afgezet op het vliegveld. Op naar Broome ✈

Aangekomen in Broome stond mijn supervisor David buiten op me te wachten. David is een Amerikaanse backpacker die zich in 8 maanden aardig heeft opgewerkt binnen dit bedrijf.

Na een kennismaking werd er wat gegeten en vervolgens sloten de ogen vroeg in een nabijgelegen loods die de klant openstelt voor werknemers.

De volgende ochtend vertrokken we rond half 6 en kon de weg naar de outback kon beginnen..

In de buurt van Derby maakten we een stop bij een verlaten vliegveld. Hier moesten we een meting doen om eerdere data te vergelijken. Na wat boodschappen ingeslagen te hebben gingen we van teer naar een zandweg om langzamerhand de bewoonde wereld achter ons te laten.

We gingen over op een off-road weg met 10 hekken die ik steeds achter ons dicht moest maken om het vee achter slot en grendel te houden. Onderweg moest er meer dan eens getoeterd worden om geen koe onder de auto te krijgen.

Steeds meer voel je dat je in de middle of nowhere terecht komt. Met de truck werden meerdere beken overgestoken en na 2 uur op de off-road weg kwamen we aan bij het kamp.

Daar was ik dan. De komende drie weken in de Australische bush. Als field analist gravity surveys doen voor een geophysics bedrijf. Wie had dat ooit gedacht..

Het kamp was behoorlijk goed uitgerust. Dit was met name omdat dit kamp in de komende maanden veel bezet zou zijn door verschillende boor teams die van alles voorzien moesten zijn.

Een caravan ingericht als een soort CIA office met verschillende schermen en computers om alle data te verwerken. Een satelliet van 2 meter doorsnee. Een 1000 liter tank zorgde voor lopend water. Een kampvuur om iedereen warm te houden in de koele avonden. En een aantal tenten om de nachtrust op te zoeken.

Aan voertuigen was ook geen tekort. 3 pickup trucks, 3 quads en een buggie. Voor ons zou het een loop job worden dus deze gemakken moesten ik aan me voorbij laten gaan. Met die quads misschien maar goed ook want die ene ervaring in Griekenland doet nog steeds de ronde..

Om 5 uur ging de wekker en kon de eerste survey dag beginnen. Het gebied waar we data moeten verzamelen bestond uit 2000 stations, elk op 100 meter afstand van elkaar. Per dag wordt er een planning gemaakt van de route die we lopen. En je loopt altijd meer dan 100 meter per station aangezien het onmogelijk is om in een rechte lijn te lopen.

De eerste dag was behoorlijk zwaar. De temperatuur was rond de 35 graden en er werd zo'n 15 kilometer gelopen. De dichte werkkleding maakt de zon nog iets warmer en het was dan ook niet vreemd dat er 4 tot 5 liter water gedronken werd. Er werd op zo'n 90 stations data verzameld en verslagen kwam ik terug op het kamp. Het zou een hele challenge gaan worden om dit lang vol te gaan houden.

Hetgeen wat we doen is het volgende. Een klant huurt ons bedrijf in om data te verzamelen. Op dit project was de klant op zoek naar nikkel. In het gebied waar onze survey plaatsvindt lopen we van plaats naar plaats om een meting te doen. De persoon voorop loopt met een GNSS oftewel fancy gps paal van zo'n 2 meter en leidt de weg naar de stations toe. Bij aankomst kan de meting gedaan worden binnen een bereik van 3 meter van het station. De persoon achteraan is nu aan de beurt. In zijn hand een zwaartekracht meter en aan zijn tas hangt een soort voet waar de meter op moet staan.

Even wat over deze gravity meter. Dit apparaat is extreem gevoelig en moet ten alle tijden recht gehouden worden. Het moet altijd op stroom zijn. Dus tijdens het lopen op de accu en op het kamp aan de stroom van de generator. Mocht de meter voor een uur uitvallen dan heeft die rond de 4 uur nodig om weer op temperatuur te komen en kan dit veranderingen geven in de data. Een uiterst gevoelig apparaat dus..
Het weegt ongeveer 8 kilo en schrik niet maar kost 160.000 dollar! Een hele verantwoordelijk dus…

De voet wordt op de grond geplaatst en moet volledig recht staan. Vervolgens wordt de meter erop geplaatst en wordt deze evenredig gemaakt door middel van 3 draai mechanismen. Zodra het recht is geeft het scherm je een smiley face en wacht je 7 seconden. Hierna start je de zwaartekracht meting. Er worden 2 metingen gedaan van elk 20 sec. Na elke meting kijk je de data na. Het verschil tussen beide metingen mag niet boven de 0.030 zijn. De SD moet onder de 1.0 blijven en de X en Y mogen niet boven de 20 uitkomen. Als dit allemaal goed is wordt de data genoteerd in het door mij genoemde “book of knowledge” en ga je verder naar de volgende locatie. Wij wisselden om de 15 stations van meter naar gps.

De data wordt via de satelliet geplaatst in een cloud waar ze op kantoor de data verifiëren en een beeld creëren van de situatie onder de grond. En of er dus een kans is dat er iets ligt waar de klant naar op zoek is.

Buiten de gps en meter dragen we beide een rugzak met water en eten voor de dag. Ook hebben we een satelliettelefoon en een garmin gps. Met deze gps kunnen we berichten versturen en ontvangen. Om 08.00, 12.00 en 15.00 moeten we een check-in sturen zodat ze weten dat we in orde zijn. Dit apparaat geeft het kantoor tevens een locatie waar we zijn en of we lopen of stilstaan. Buiten dit hebben we nog meerdere extra accu's mee voor alle apparaten mocht er iets leeg zijn.

Het gebied waar onze surveys plaatsvinden is in het noordwesten van Australië, ook wel de Kimberleys genoemd. En dit gebied is werkelijk schitterend. Ongerepte natuur voor kilometers lang. Geen mens die je tegenkomt. De stilte om je heen. En de geweldige vergezichten zijn prachtig!

Maar alle pracht en praal komt natuurlijk niet zonder te zweten. Echt waar, het gebied waar ik mocht beginnen aan mijn eerste project was volgens de Amerikaan het zwaarste terrein wat hij in 8 maanden tijd gehad heeft.

Dagen lang door bossen struinen. Met vegetatie genaamd “speargrass” van 3 meter hoog. Bijna zo dik en sterk als bamboe en bij elk station konden de naalden uit de kleren gehaald worden. En vraag me niet hoe maar deze naalden gaan overal doorheen. Door bergschoenen, werkbroeken, truien, sokken en om het af te maken de hoed. Het was zelfs zo erg dat ik er een in mijn balzak had steken. Voor de dames hier, er is geen blijvende schade..

Dan de heuvels en bergen die we op en af moesten. Overal rotsen met losse stenen op verschillende plekken allemaal verstopt onder een dikke laag gras waar je aan vast bleef hangen. Het was dan ook meer dan eens dat ik mijn supervisor verbaasd aankeek als we weer een berg op moesten. En dit alles moest gebeuren met alle apparatuur. En ik zeg het nogmaals, die gravity meter kost 160.000 dollar…

Maar de zwetende bilnaden, pijnlijke voeten en uitgeputte longen werden bovenaan zo'n berg ingeruild voor ‘a moment of ease’. Genieten met de zachte hoofdletter G. Genieten van de rust en de uitzichten. Ja, er werd tijdens deze zware dagen regelmatig de ogen uitgekeken op moeder natuur.

Het wildleven in de Kimberleys wordt naar mijn mening overheerst door een grote hoeveelheid vogels. Voornamelijk papegaai soorten maar ook een flink aantal roofvogels.

Op de grond zijn het veelal kangoeroes en wallabies wat je ziet wegspringen alsof ze op een skippybal zitten maar ook wilde honden genaamd dingo's werden regelmatig gespot.

En dan waar iedereen waarschijnlijk op wacht. Slangen… Ik denk eerlijk gezegd dat je niet veel dichter bij het slangen territorium kunt komen dan tot kniehoogte door de bossen te struinen maar in een maand werken zijn er maar 2 gespot. 1 waar ik bijna op ging staan tijdens het lopen maar deze slang was meer bang voor mij dan andersom en was binnen een seconde weer weg. Over slangen sporen in het zand was trouwens geen gebrek, deze waren letterlijk overal…

Nee wat me letterlijk de stuipen op het lijf heeft gejaagd zijn aanvaringen met stieren. Meer dan eens stonden we oog in oog met deze forse beesten en stonden ze op het punt van aanvallen. Maar als je ze de ruimte gaf trokken ze zich meestal terug.. De pussies..

Honderden koeien lopen er overal die je allemaal aankijken alsof je van een andere planeet komt. En ik ben er achter gekomen dat koeien behoorlijk dom zijn.. Ze blijven gewoon op de weg van je wegrennen ipv dat ze gewoon even naar links of naar rechts gaan.. Fcking cows..

Na elke survey dag was er niet veel vrije tijd. Rond 6 uur in de avond kom je terug en na wat eten en een douche is het al gauw 8-9 uur. Ik eindigde meestal bij het kampvuur voor een half uur te relaxen maar ik dook vroeg het bed in want de wekker ging elke dag om 05.15 uur en dit is voor mij als slaap koning een hels karwei..

Iedere dag voor 18 dagen op rij werd er 10 tot 12 uur gewerkt. Iedere dag liepen we tussen de 15 en 20 km. Iedere dag was het boven de 30 graden en iedere dag was ik weer verslagen als we terug bij het kamp kwamen. Maar wat een ervaring was dit zeg. Veruit de zwaarste challenge die ik tot nu gehad heb. En na deze 18 dagen werd er een welverdiende Corona gedronken. Challenge completed 🤙

Er valt ook niet veel te klagen. Ik ben in Australië. In ben in de natuur. Lekker aan het kamperen. Er is goed weer iedere dag. En er stroomt weer geld binnen. En buiten dit alles geef ik geen cent uit. Letterlijk alles wordt betaald. Eten en drinken, verblijf, vluchten, hotels tijdens het reizen. We mochten zelfs de huurauto gebruiken nadat we klaar waren met het project om wat dingen te bezichtigen.

Het project Merlin liep ten einde en mijn supervisor gaf aan dat we 2 dagen vrij kregen waarna we naar een nieuwe job gingen zo'n 10 uur rijden vanaf Broome.

Op een van deze vrije dagen zijn we een kijkje gaan nemen bij Windjana Gorge en Tunnel Creek. Dit was op de weg naar Broome. Hier zag ik zoetwater krokodillen en een aantal indrukwekkende rotsformaties. Een mooie plaats waar ik waarschijnlijk zonder dit werk nooit was gekomen..

We bleven overnachten in Derby waar letterlijk niets te doen was en de dag erna vertrokken we richting Broome.

Broome was een leuk klein plaatsje met een geweldig strand. Vanuit Broome zijn we nog naar Gantheaume point gegaan. Hier kun je bij eb dinosaurus voetstappen zien in de rotsen van 150 miljoen jaar oud. Een absoluut onverwacht hoogtepunt!

In de avond werd een club opgezocht met een helaas gemiste wet t-shirt contest.

De dag erna was eigenlijk nog een vrije dag maar na een goed ontbijt kregen we bericht van de baas dat we spullen moesten regelen voor de opkomende job. Het ophalen en uitzoeken van camping spullen en eten nam de rest van de middag in beslag en om 9 uur kwamen te aan bij het hotel.

De wekker ging vroeg de volgende dag en om 6 uur waren we klaar voor wederom een lange rit. Na ongeveer 7 uurtjes kwamen we aan in een plaatsje Halls Creek. Een plaats waar nog veel aboriginals wonen. Hier moesten we wederom bij een vliegveld een base tie doen om eerdere data te vergelijken. De poort was gesloten en dus moesten er tom cruise mission impossible praktijken plaatsvinden om onze taak te voldoen.

Na dit begon wederom een weg naar niemandsland. Deze maal een tocht van 1,5 uur. Althans dat is wat de boer aangaf. De locatie waar we het kamp moesten opzetten lag ergens in dit 1,5 miljoen hectare landschap.. Wel leuk om te zien dat deze boer zelfs 3 helicopters tot zijn beschikking heeft om het loslopende vee te zoeken.

Er bleken enorm veel paden te liggen en ook al hadden we een kaart op A3 formaat, ‘it was a fcking maze’...

Na 4,5 uur rijden waarvan meer dan de helft in het donker besloten we om te stoppen en te overnachten. Het zou nooit gevonden worden in het donker en zo besef je maar weer eens hoe gemakkelijk het normaal altijd is met navigatie.. Daarbij was het ook goed uitkijken voor de gaten in de grond en de langs springende kangoeroes en langslopende koeien.

De volgende ochtend werd de locatie snel gevonden en begonnen we met het opzetten van het kamp. Echter tijdens het uitladen van de spullen kwamen we erachter dat we de stations nog niet hadden geupload naar het gps systeem en hier hadden we internet voor nodig en dus moesten we helaas een retourtje Halls Creek doen van zo'n 7 uur..

De bijrijder was de hekkensluiter en dus kon ik al die hekken weer achter ons sluiten.

Toen we uiteindelijk bij de boerderij aankwamen was er een bericht op het lokale radiostation 6 waarop ze met elkaar communiceren. Er bleken 1500 koeien te zijn uitgebroken die ze met man en macht weer naar binnen probeerden te krijgen. Gelukkig was dit niet onze schuld.. Hoewel het vreemde wel was dat bij terugkomst een van de gedeelten die eerder vol stond nu compleet leeg was… Oeps..

Het was inmiddels tijd voor de eerste survey dag en vroeg in de ochtend gingen we het gebied verkennen. Volgens de klant waren er geen heuvels maar helaas bleek niets minder waar te zijn want het hele gebied zat vol met heuvels..

Het zou een korte job worden met zo'n 580 stations die ongeveer 5 dagen zou duren. Deze klant was op zoek naar diamanten en onze ogen waren daarom dan ook scherp als een havik! Tijdens de survey dagen werd er weer volop genoten van de diversiteit aan flora en fauna. Het werd wel ook weer een behoorlijke aanslag op de benen en voeten door alle stenen die er lagen.
Op zich verliepen alle dagen goed en volgens plan. Echter was er 1 dag waarbij we wel 8x een rivier moesten oversteken wat behoorlijk wat tijd en moeite in beslag nam.

Een goed schrikmoment was ook niet uitgesloten. Bij het afdalen van een berg gleed ik uit. Gelukkig liet ik de zwaartekracht meter niet vallen en de meter en ik kwamen er beide met een lichte schram vanaf. Shiiiiiiiiit that was close… 😱

De baas zou ook een aantal dagen langskomen om samen met 2 andere collega's een helikopter survey te doen.
Tijdens het lopen hoorde we een helikopter geluid en iets later zagen we deze dan ook. Meerdere malen passeerden de chopper ons en het zag er dan ook naar uit dat de helikopter survey binnen een dag klaar zou zijn. En ‘in a way’ was dat ook zo..

We kwamen het ‘s avonds aan bij het kamp maar vreemd genoeg was er niemand. In de bak van onze pick-up truck stonden wel 2 stoelen met 2 schermen van waaruit ze de helikopter bestuurd hadden. Maar waarom ze niet hier waren was vreemd en de enige logische verklaring moest zijn dat die uiteindelijk gecrasht was..

Er scheen licht in de verte en ja hoor daar kwamen ze aan met de auto. Na het groeten was het eerste wat de baas zei, ‘where's your beer? Start drinking man!’ Ik kreeg een bier aangereikt en vertelde hem dat we de helikopter hadden zien vliegen en ja toen sprak hij het uit. “The fcking chopper crashed on us again.. Right before the last lap.. 20.000 dollar gone..
Hoe koel ze ook waren, het was toch niet niets. Maar het hoort er allemaal bij blijkbaar.. In de weken ervoor waren er op andere projecten buggies en trucks gecrasht en hij had aangegeven als er eens geen crash met iets was dat er een goede fles scotch werd opengetrokken met een paar goede sigaren. Helaas.. I guess.. Er werd die avond eten gemaakt voor ze en de volgende ochtend vertrokken ze weer en bleven de Amerikaan en ik achter met nog meer extra eten en bier..

In de opvolgende dagen werd het project afgerond en vertrokken we weer richting de bewoonde wereld. Mission Complete! We bleven een nacht in Halls Creek slapen om de volgende dag weer helemaal terug te rijden naar Broome. Hier hadden we een avondvlucht terug naar Perth.

En terug in Perth ben ik nu. Aan het genieten van een weekje vrij! Gisteren heb ik een Medical test moeten doen voor de opkomende job en in de avond zijn we naar de Hip-E club gegaan waar we dankzij een paar dronken Australiërs een hele avond gratis hebben kunnen drinken. Generous Aussies..

Komende maandag vlieg ik naar de Great Sandy Desert voor een nieuw project. Hier staat weer een nieuw avontuur en een nieuwe challenge te wachten.

De plannen voor de komende tijd zijn door deze job dan ook gewijzigd. De bedoeling nu is mijn 3 maanden volmaken bij dit bedrijf zodat ik mijn 2nd year visa binnen heb en dan hoogstwaarschijnlijk naar Sri Lanka. Maar wie weet ook die plannen kunnen weer veranderen. Only time will tell..

Bedankt voor het lezen en tot mijn volgende avontuur! 😘 🌏✌