Pai, einde Thailand en Maleisië
De ogen gingen open en ik werd ietwat gepikeerd wakker. Een licht ochtendhumeur teisterde mijn kleine kater een beetje. Ik stapte onder de douche om me nog snel af te spoelen. Het was inmiddels al 11.45uur en we hadden om 12 uur afgesproken om te vertrekken..
Bart!!! Riep Sil, wtf ligt er in je bed? Ik met mijn ogen nog half dichtgeplakt was verbaasd. Heb ik een vrouw over het hoofd gezien toen ik uit bed stapte? Dit zou natuurlijk een aangename verrassing zijn. Het werd echter onaangenaam.. Het was wederom een kakkerlak, alleen deze was keer 3x zo groot en ik had deze waarschijnlijk in mijn slaap gecrushed met mijn afgetrainde lichaam. Ietwat ontdaan van de situatie deed ik net of het me niets deerde en douchte verder. Toch speelde de gedachte van eerder die week door mijn hoofd, Stef had namelijk verteld dat als je er op staat of kapot slaat deze insecten als laatste stuiptrekking eitjes leggen die dan weer onder je schoen of lichaam blijven om zo weer verder voort te planten. Lekkere gedachte…
Als je nu denkt dat er in Thailand alleen maar kakkerlakken in bedden zitten heb je het mis, alleen in mijn bedden namelijk ;)
Na snel ingepakt te hebben ging Sil betalen en liepen we daarna richting de straat om een taxi of tuktuk te pakken. De tuktuks vonden het allemaal te ver richting Aya scooters en we pakten dan ook een taxi. Eenmaal aangekomen werden we ondanks dat we een uur en een kwartier later arriveerden dan gepland hartelijk ontvangen door onze gemaakte vrienden. We hoefden namelijk alleen nog te betalen en een kopie van het paspoort te geven en dan kregen we de scooter.
Net op het moment dat we allemaal zaten en klaar waren om te vertrekken kwamen we tot de conclusie dat ik helemaal geen kentekenplaat had. Bij het vragen om een nieuwe scooter keken ze allemaal verbaasd en vroegen ze wat het probleem was. Ik eiste een andere en kreeg deze na aandringen dan ook. Zonder kenteken rijden haha dacht ik, dat is vragen om problemen… De backpack zou via een bus in Pai worden afgegeven en na tanken en de 7/11 vertrokken we dan ook.
Wat een prachtige route om te rijden zeg! In het begin is het nog veel stad en best druk maar zodra je dat gepasseerd bent overheerst er rust en natuur, heerlijk! De eerder deze week gehaalde snelheid van 60 werd redelijk eenvoudig overbrugt en ik was dan ook niet bang om uiteindelijk de 90 aan te tikken. Ik moest trouwens wel om de bikers van mars bij te houden.
We wilden de eerste stop gaan maken bij een waterval, dit zou later blijken een domme vergissing te zijn. Het begon leuk, we reden een bospaadje in en een local seinde ons een richting uit waar de waterval zou zijn. Wat een pad was dit… Ik was al niet zo ervaren als scooterrijder maar dit was wel erg extreem. Hoe uitermate moeilijk het ook was dit was een van de meest vette routes wat ik heb gezien. Langs de rijstvelden en bananenbomen, langs de locals. Over een pad met heeeeel veel gaten en stenen. Dit zijn routes die je normaal niet snel zou nemen maar echt wat een vette ervaring was dit en ik was in een keer een “ervaren” scooterrijder.
Helaas leidde dit avontuur niet naar de waterval.. Na een uurtje rijden door deze uphill en downhill monstertruck route kwamen we op een do or die punt. Niet echt natuurlijk maar er stond ons een challenge te wachten. Dit werd duidelijk toen de toen voorop rijdende Fabian deze challenge als eerste trotseerde. Er lagen namelijk 3 behoorlijk diepe plassen op het pad en dit was de enige manier om er langs te komen. Met een laatste stuiptrekking trok hij zijn stuur net op tijd naar links anders was het een pijnlijke maar ook komische scène geweest. Maar hij redde het nipt. Als dit voor een ervaren persoon al lastig was, wat stond mij dan te wachten? De rest dacht hetzelfde en we besloten dan ook maar terug te keren. Achteraf bleek het ook maar een mini waterval te zijn aangezien Fabian een stukje door was gereden om te gaan kijken.
Na ongeveer 2 uur in dit nieuwe avontuur belandde we weer op de normale weg en besefte we dat het al best laat was en we nog een lange rit voor ons hadden en besloten dan ook haast te maken richting de volgende stop. Een echte waterval..
We wisten dat we in de buurt waren aangezien de vele bochten begonnen. We waren in de heuvels terecht gekomen. Er zouden ongeveer 750 bochten in deze route zitten en dat is ook een van de redenen waarom het zo mooi is dit te rijden.
Na het parkeren van de scooters liepen we een stuk het bos in de richting van de waterval. Het was best dichtbij en binnen 10 minuten kwamen we dan ook aan. Tussen het bos in kwam het water van een behoorlijke hoogte naar beneden en het aanzicht was schitterend. Na Ijsland vallen veel watervallen tegen maar deze was echt heel erg mooi. Dit was het ultieme moment om de gopro te testen en Sil, Stef en ik gingen dan ook het water in om onder de waterval te staan en te filmen. Op dit moment vergeet je even hoe krachtig het water is dat met vele liters tegelijk van een behoorlijke hoogte naar beneden dondert. Maar wel ook weer heel vet om te doen!
De bikes werden weer gepakt en we reden verder. Het was inmiddels best laat en we moesten wederom haast maken om voor het donker in Pai aan te komen. Zoals eerder vermeld was het off road tochtje geen goed plan geweest. Toen de echte bochten pas begonnen was het pikkedonker en ook al had ik licht op de scooter dan nog steeds zag ik niet goed. Het letten op de lichten van de auto/scooter voor me was dan ook een houvast om hier niet uit de bocht te vliegen. De snelheid zat rond de 50/60 maar hier zou ik met de auto niet harder dan 40 rijden.
Ik moest lichtelijk aanpoten om bij de harde kern scooter coureurs in de buurt te blijven maar nadat Fabian gezien had dat ik struggelde met het zicht verliet hij de koppositie om mij te ondersteunen met zijn groot licht. Een redding in nood want de op voorhand goede weg veranderde in een weg met gaten die je pas op het laatste moment zag aankomen. Na een aantal keren bijna onderuit te zijn gegaan verbeterde de weg en kwam Pai steeds dichter in de buurt. Gelukkig dacht ik want hoe vet de route ook was, na 5 uur rijden heb je er wel een beetje genoeg van.
Eenmaal aangekomen in de straat van Aya scooters werd meteen duidelijk waarom iedereen zo van deze plaats houdt. Een heerlijk relaxt hippie sfeertje heerst overal en de gezelligheid druipt er vanaf. Nadat we ons hostel gevonden hadden gingen we allemaal voor een snelle douche om wat te gaan eten. Steffie had meteen al contact gelegd in haar dorm en Roxanne, een Amerikaanse meid die ook die dag was aangekomen ging met ons mee.
We belandden in een straat vol met street food tentjes, van Indisch tot Mexicaans. Van Thais tot Oma's Pannenkoeken. En lekker was het allemaal. We probeerden van alles en nadat onze buikjes gevuld waren deden we een drankje in een nabijgelegen reggae café. Om middernacht sloot deze tent en besloten we om te gaan slapen. De volgende dag zouden we om 10.00uur meeten.
Deze morgen begon wederom op de scooter, we liepen richting een verhuurlocatie en huurden allen een nieuwe scooter. Deze keer was het een iets ander model en Sil en Fabian huurden zelfs een crossmotor. Dit was voor mij natuurlijk nog niet weggelegd maar dat was ook geen probleem.
We zouden vandaag naar warmwaterbronnen gaan, naar een waterval, een bekende bamboebrug door de rijstvelden, een grote scheur in de grond die 2 delen scheidde en afsluiten bij de Pai canyon.
Na een klein stukje rijden kwamen we aan bij de warmwaterbronnen. Hoe relaxt was dit zeg. Het water was precies de juiste temperatuur, ik verwachtte het namelijk een stuk warmer. Na de gopro wat onderwater uitgetest te hebben besloten we om allemaal een echt modder masker te nemen. Dus echt modder die letterlijk onder water uit een opening werd gehaald. We gingen ervan uit dat we allen als herboren onder het masker vandaan zouden komen maar verder dan een lichtelijke frisheid kwam het niet.
Na wat genoten te hebben reden we verder richting de waterval. Deze lag afgelegen tussen de rotsen en het bos en sprong eigenlijk uit het niets voor je ogen. Hier waren ook veel andere reizigers aan het zwemmen. We sprongen allemaal van een rots af en na een uurtje reden we weer verder. Next was de bamboe brug en dit was echt indrukwekkend. Handgemaakt door harde werkers reikte deze vele tientallen meters uit. Het was dan ook leuk om te zien dat er mensen bezig waren met het uitbreiden van de brug en je zo een inkijkje kreeg hoe dit gemaakt werd. Het was sowieso een geweldige plaats aangezien alles omringd werd door mooie rijstvelden.
We schoten nog wat foto's en reden verder richting de scheur in de grond welke 2 delen scheidde. Dit stelde eigenlijk niet zo veel voor en onze hartjes klopten dan ook alleen maar sneller van de lekkere hapjes welke je onderaan de berg kon proeven. Geroosterde bananenchips waren een hit en ook de wijn en nootjes bleven niet onaangetast.
De dag zat er al weer bijna op en we gingen door naar het hoogtepunt van de dag, de Pai canyon. Dit was een grote klif die op stukken heel smal was en waar ook al een aantal mensen omlaag waren gevallen in het verleden. Op de meeste plekken overleefde je dit dan ook niet. Het was wel een schitterend aanzicht met een pittoreske achtergrond. De groep splitste op in 2en en ik liep samen met Roxanne naar het op het oog makkelijkere gedeelte, echter toen we eenmaal een stuk gelopen waren werden ook hier de adventure kunsten op de proef gesteld. Uitgeput en wel kwamen we na een klein uurtje weer op het vlakke en kwamen we de rest tegen. De zon was inmiddels onder en het was weer tijd om te gaan.
Al een aantal dagen hadden we het over pizza eten dat is ook precies wat we gingen doen. ‘Bij het hostel leerden we nog 2 Belgen kennen, Tom en Charlotte waar we de volgende dag een drankje mee zouden doen’. We stopten bij Pizza Been en geloof het of niet maar de pizza's hier smaakte beter dan menig italiaan in Nederland. Het eten was gewoon bijna overal goed in Thailand. Na het eten liepen we nog even langs de food market waarna we afsloten met een drankje in soort hippie bar die volgens mij Yellow Bar heette.
De volgende dag zou ik mezelf trakteren op een ultimate chill dag, ik was toch al 6-7 dagen elke dag veel aan het doen en ook al is alles leuk, ook dit kan je uiteindelijk opbreken. Om 11 uur pakten we wel nog even een ontbijtje in een Organish tentje. Wel duur in verhouding tot de rest maar wel ook echt f*cking lekker! De rest van de dag chillde ik hem in de hammock en werkte verder aan mijn blog.
Rond 20.00uur maakte we ons klaar om weer een hapje te gaan eten en waar anders dan de food market. Weer nieuwe dingen proberen en weer allemaal lekker. Hier zagen we de 2 Belgen Charlotte en Tom uit ons hostel weer en ze vergezelden ons naar the Yellow bar. Hier werd weer menig drankje genuttigd en er liepen zelfs meerdere “jezus” personen rond. Sil was met zijn ongestijlde haardos eens niet de enige met lange Jezus haren en we maakte dan ook een grappige foto van Jezus in het kwadraat. Onze gemaakte vrienden Naomie en Fabian gingen ervandoor en het is dan ook altijd jammer om afscheid te nemen van leuke mensen.
Na het sluiten van de Yellow bar liepen we 20 meter verder naar de volgende om ook hier weer even onze voetjes los te maken van de grond. Honden op de grond aan het slapen. 80% procent op de slippers, foute muziek, een relaxe sfeer en het gevoel alsof je terug in de sixties was. Ook deze bar sloot uiteindelijk haar deuren en we liepen zo'n 150 meter verder naar de volgende bar. Hier werden wat lekkere hiphop classics gedraaid en onmoette ik zelfs een 47 jarige Afro Amerikaan die beweerde dat hij met Big Punisher (mijn alltime hero) gechilled had. De dag erna zouden we een vroege bus om 08.00uur hebben en dus besloten we tussen 3 en 4 om naar huis te gaan om nog even te tukken. We namen afscheid van de belgen en liepen door een miezel regen terug naar het hostel. Dit hostel Ban Mai Sak had trouwens echt een supervriendelijke host en was tot nu toe dan ook het gezelligste hostel.
Om 07.55uur schrokken we wakker en beseften beide dat we de bus naar Chiang Rai gemist hadden. Sil pakte de scooter om een nieuw kaartje te gaan halen en ik maakte me snel klaar. De volgende bus zou om 09.00uur vertrekken en voordat we het wisten moesten we ons ook haasten om deze niet te missen.
De rit duurde zo'n 3,5 uur en ik heb eigenlijk zo goed als overal doorheen geslapen. Af en toe wakker geworden van de bochten maar dat was dan ook alles. We kwamen aan in Chiang Mai en hier moesten we een kaartje kopen voor de local bus naar Chiang Rai. We begrepen beide niet veel van het busstation maar na even zoeken hadden we het einde van de doolhof bereikt en vonden we de plek waar we de kaartjes moesten kopen.
Het ongeluk van die dag ging een beetje verder want er waren dus geen tickets meer te krijgen. De bus zat vol en dit was de enige die nog zou gaan vandaag. Met een taxi was geen optie aangezien dit veels te duur zou zijn…
Wat nu dachten we? Beide hadden we een vliegticket vanuit Chiang Rai. We besloten om maar een hostel te boeken in Chiang Mai en vandaar uit te kijken of we het ticket om konden boeken. Dit ging helaas niet en ik moest zelfs een compleet nieuw ticket boeken naar Kuala Lumpur. Bij Air Asia was het namelijk zo dat als je een vlucht miste je automatisch ook de vervolg vlucht miste..
Voor ongeveer 80 euro vond ik een nieuw ticket dat gelukkig wel direct vanuit Chiang Mai naar Kuala Lumpur ging. Dat was dan wel weer fijn! We sloten de avond af met een noedel soepje en gingen op tijd het bed in. Om kwart voor 6 ‘s ochtends hadden we een taxi naar het vliegveld de volgende dag. Eenmaal aangekomen checkten we beide in en scoorden we nog gezamenlijk een ontbijtje. Hierna namen we afscheid en wensten we elkaar een vette 3 maanden. We zouden elkaar in Australië met nieuwjaar weer treffen.
Mijn vlucht verliep goed en heb dan ook lekker en aantal uur geslapen. Bij aankomst op het vliegveld in Kuala Lumpur liep ik richting de immigratie waar ik mijn vingerafdrukken af moest geven. Binnen een keine 10 minuten was dit allemaal gedaan en had ik een nieuwe stempel in het paspoort erbij. Ik wisselde nog wat local geld bij een exchange kantoor en liep richting de KLIA Express. Dit is een trein dit alleen stopt bij beide terminals en vervolgens doorrijdt naar Kuala Lumpur Central.
Na een kleine 25 minuten zag ik de stad langzaam in beeld komen en zag toen pas in dat dit best een grote metropool was. Bij aankomen op station pakte ik een budget taxi die me in 5 minuten bij mij hostel afzette. Dit hostel genaamd Marquez Guesthouse lag midden in een levendig winkelstraatje waar ze bij elk kraampje zowat neppe tassen of horloges verkochten. Na inchecken vroeg ik een kaart van het openbaar vervoer en liep richting de bus.
Het openbaar langs de bekende gebouwen was gratis. Je had namelijk een paarse lijn en en groene lijn. Ik wilde eerst langs de Petronas Twin Towers gaan omdat dit eerlijk gezegd ook een van de weinige dingen was wat ik van de stad wist. Ik pakte eerst de paarse lijn en zo'n 10 haltes verder stapte ik uit om over te stappen op de groene lijn. Helaas was ik nog niet goed wakker want na 10 minuutjes wachten pakte ik de wat ik dacht dat de groene lijn was. Echter toen ik na een 45 minuten weer bij mijn hostel in de buurt kwam besefte ik dat ik weer de paarse lijn had gepakt…
Poging 2 bracht me bij de torens en ik moet zeggen van dichtbij zijn ze behoorlijk indrukwekkend! Ik werd aangesproken door een aardige local die vroeg of ik een foto wilden hebben. Hij had een lens wat je op de telefoon kon klikken en die had ik eerder gezien bij Sil. Dus dit leek me wel grappig zo'n foto. Na het maken van de foto kreeg ik mijn telefoon terug en stonden er opeens drie locals om me heen en vroegen of ik het apparaatje wilden kopen. Het was natuurlijk ook te mooi om waar te zijn.. Uiteindelijk besloot ik toch eentje te kopen tegen een waarschijnlijk veel te hoge prijs. Toen ik 10 meter verder liep besefte ik pas het een grote scam hier was met die lenzen. Er liepen wel 25 van die locals rond om de toeristen ene aan te smeren. Ik was gelukkig niet de enige die er voor viel…
Ik liep uiteindelijk verder naar de andere kant van de toren en hier lag een redelijk groot park aan vast wat behoorlijk wat weg had van central park in NY. Ipv joggende New Yorkers waren het hier voornamelijk Aziaten maar met de hoge gebouwen op de achtergrond leek het er toch op. Het park doorliep en na een klein uurtje besloot ik om wat te gaan eten.
Na het eten liep ik nog eens terug om de torens bij nacht te zien waarna ik de stad inliep. Ik belandde in een straat met een aantal eet en drink tentjes en na een stukje lopen stopte ik bij een Irish pub. Ik bestelde me een Paulaner en leerde hier 2 Schotten kennen genaamd Ben en Keir. Beide woonden en werkten ze hier in Maleisië, de een al zo'n 2 maanden en de ander sinds ongeveer een maand. Dat drinktempo van die gasten, niet normaal. Elke keer als ik er ene op had, hadden zij er 3 op. Na een uurtje of 2 verlieten we de bar en zochten we een club op. Vanaf dit punt weet ik niet meer veel want het eerstvolgende wat ik me herinner is dat ik een Grab taxi wakker wordt en onderweg naar het hostel ben. Them fucking Scotsmen…
De volgende dag sliep ik de kater lekker uit en ging ik in de vroege namiddag richting de KL Tower, vanaf hier had je een mooi uitzicht over de skyline. Het bovenste deck was ivm de regen niet geopend en hier zou ik dan ook later voor terugkomen. Na een paar foto's maakte ik me weer een weg naar onder en liep terug richting het busstation. Het was echter midden in de spits en het verkeer bewoog dan ook bijna niet. Nadat de eerste bus me straal voorbij reedt besloot ik om terug te lopen. Het regende minimaal en het was toch maar een klein halfuurtje.
Bij terugkomst in het hostel leerde ik een Mexicaan kennen die al zo'n anderhalf jaar aan het reizen was. Hij zat nu een beetje vast in Maleisië omdat hij aan het wachten was op een visum voor Australië. Denkend aan het feit dat ik datzelfde visum binnen 5 minuten kreeg is het eigenlijk een beetje oneerlijk..
We gingen een hapje eten in Chinatown en noedels waren wederom van de partij. Hierna pakte ik de bus weer om de stad in te gaan. Ik ging nog even snel de KL Tower omhoog om het uitzicht by night te spotten en daarna belandde ik in het Hardrock Cafe van Kuala Lumpur.
Wat een gezellige boel was dit. Een live coverband wat ook nog aardig kon zingen en het huis zat ook nog eens volledig volgepakt. Na een uurtje of drie bestelde ik me een grab om naar huis te gaan. De volgende dag had ik een vlucht om 12.00uur. Nog even over Grab, dat is dus een taxiservice net zoals uber alleen dan wordt dit meer in Azie gebruikt. 3x besteld daar en steeds binnen minder dan 5 minuten daar en het koste ook nog eens bijjna niets.
De volgende ochtend checkte ik uit en pakte een taxi naar het station. Vanuit daar wederom met de KLIA Express en binnen een half uur was ik weer op het vliegveld. 2 van de 5 landen inmiddels afgestreept en het avontuur zou verder worden vervolgd in Fiji.
Natuurlijk moesten we eerst nog daar komen… See you then!
Bart!!! Riep Sil, wtf ligt er in je bed? Ik met mijn ogen nog half dichtgeplakt was verbaasd. Heb ik een vrouw over het hoofd gezien toen ik uit bed stapte? Dit zou natuurlijk een aangename verrassing zijn. Het werd echter onaangenaam.. Het was wederom een kakkerlak, alleen deze was keer 3x zo groot en ik had deze waarschijnlijk in mijn slaap gecrushed met mijn afgetrainde lichaam. Ietwat ontdaan van de situatie deed ik net of het me niets deerde en douchte verder. Toch speelde de gedachte van eerder die week door mijn hoofd, Stef had namelijk verteld dat als je er op staat of kapot slaat deze insecten als laatste stuiptrekking eitjes leggen die dan weer onder je schoen of lichaam blijven om zo weer verder voort te planten. Lekkere gedachte…
Als je nu denkt dat er in Thailand alleen maar kakkerlakken in bedden zitten heb je het mis, alleen in mijn bedden namelijk ;)
Na snel ingepakt te hebben ging Sil betalen en liepen we daarna richting de straat om een taxi of tuktuk te pakken. De tuktuks vonden het allemaal te ver richting Aya scooters en we pakten dan ook een taxi. Eenmaal aangekomen werden we ondanks dat we een uur en een kwartier later arriveerden dan gepland hartelijk ontvangen door onze gemaakte vrienden. We hoefden namelijk alleen nog te betalen en een kopie van het paspoort te geven en dan kregen we de scooter.
Net op het moment dat we allemaal zaten en klaar waren om te vertrekken kwamen we tot de conclusie dat ik helemaal geen kentekenplaat had. Bij het vragen om een nieuwe scooter keken ze allemaal verbaasd en vroegen ze wat het probleem was. Ik eiste een andere en kreeg deze na aandringen dan ook. Zonder kenteken rijden haha dacht ik, dat is vragen om problemen… De backpack zou via een bus in Pai worden afgegeven en na tanken en de 7/11 vertrokken we dan ook.
Wat een prachtige route om te rijden zeg! In het begin is het nog veel stad en best druk maar zodra je dat gepasseerd bent overheerst er rust en natuur, heerlijk! De eerder deze week gehaalde snelheid van 60 werd redelijk eenvoudig overbrugt en ik was dan ook niet bang om uiteindelijk de 90 aan te tikken. Ik moest trouwens wel om de bikers van mars bij te houden.
We wilden de eerste stop gaan maken bij een waterval, dit zou later blijken een domme vergissing te zijn. Het begon leuk, we reden een bospaadje in en een local seinde ons een richting uit waar de waterval zou zijn. Wat een pad was dit… Ik was al niet zo ervaren als scooterrijder maar dit was wel erg extreem. Hoe uitermate moeilijk het ook was dit was een van de meest vette routes wat ik heb gezien. Langs de rijstvelden en bananenbomen, langs de locals. Over een pad met heeeeel veel gaten en stenen. Dit zijn routes die je normaal niet snel zou nemen maar echt wat een vette ervaring was dit en ik was in een keer een “ervaren” scooterrijder.
Helaas leidde dit avontuur niet naar de waterval.. Na een uurtje rijden door deze uphill en downhill monstertruck route kwamen we op een do or die punt. Niet echt natuurlijk maar er stond ons een challenge te wachten. Dit werd duidelijk toen de toen voorop rijdende Fabian deze challenge als eerste trotseerde. Er lagen namelijk 3 behoorlijk diepe plassen op het pad en dit was de enige manier om er langs te komen. Met een laatste stuiptrekking trok hij zijn stuur net op tijd naar links anders was het een pijnlijke maar ook komische scène geweest. Maar hij redde het nipt. Als dit voor een ervaren persoon al lastig was, wat stond mij dan te wachten? De rest dacht hetzelfde en we besloten dan ook maar terug te keren. Achteraf bleek het ook maar een mini waterval te zijn aangezien Fabian een stukje door was gereden om te gaan kijken.
Na ongeveer 2 uur in dit nieuwe avontuur belandde we weer op de normale weg en besefte we dat het al best laat was en we nog een lange rit voor ons hadden en besloten dan ook haast te maken richting de volgende stop. Een echte waterval..
We wisten dat we in de buurt waren aangezien de vele bochten begonnen. We waren in de heuvels terecht gekomen. Er zouden ongeveer 750 bochten in deze route zitten en dat is ook een van de redenen waarom het zo mooi is dit te rijden.
Na het parkeren van de scooters liepen we een stuk het bos in de richting van de waterval. Het was best dichtbij en binnen 10 minuten kwamen we dan ook aan. Tussen het bos in kwam het water van een behoorlijke hoogte naar beneden en het aanzicht was schitterend. Na Ijsland vallen veel watervallen tegen maar deze was echt heel erg mooi. Dit was het ultieme moment om de gopro te testen en Sil, Stef en ik gingen dan ook het water in om onder de waterval te staan en te filmen. Op dit moment vergeet je even hoe krachtig het water is dat met vele liters tegelijk van een behoorlijke hoogte naar beneden dondert. Maar wel ook weer heel vet om te doen!
De bikes werden weer gepakt en we reden verder. Het was inmiddels best laat en we moesten wederom haast maken om voor het donker in Pai aan te komen. Zoals eerder vermeld was het off road tochtje geen goed plan geweest. Toen de echte bochten pas begonnen was het pikkedonker en ook al had ik licht op de scooter dan nog steeds zag ik niet goed. Het letten op de lichten van de auto/scooter voor me was dan ook een houvast om hier niet uit de bocht te vliegen. De snelheid zat rond de 50/60 maar hier zou ik met de auto niet harder dan 40 rijden.
Ik moest lichtelijk aanpoten om bij de harde kern scooter coureurs in de buurt te blijven maar nadat Fabian gezien had dat ik struggelde met het zicht verliet hij de koppositie om mij te ondersteunen met zijn groot licht. Een redding in nood want de op voorhand goede weg veranderde in een weg met gaten die je pas op het laatste moment zag aankomen. Na een aantal keren bijna onderuit te zijn gegaan verbeterde de weg en kwam Pai steeds dichter in de buurt. Gelukkig dacht ik want hoe vet de route ook was, na 5 uur rijden heb je er wel een beetje genoeg van.
Eenmaal aangekomen in de straat van Aya scooters werd meteen duidelijk waarom iedereen zo van deze plaats houdt. Een heerlijk relaxt hippie sfeertje heerst overal en de gezelligheid druipt er vanaf. Nadat we ons hostel gevonden hadden gingen we allemaal voor een snelle douche om wat te gaan eten. Steffie had meteen al contact gelegd in haar dorm en Roxanne, een Amerikaanse meid die ook die dag was aangekomen ging met ons mee.
We belandden in een straat vol met street food tentjes, van Indisch tot Mexicaans. Van Thais tot Oma's Pannenkoeken. En lekker was het allemaal. We probeerden van alles en nadat onze buikjes gevuld waren deden we een drankje in een nabijgelegen reggae café. Om middernacht sloot deze tent en besloten we om te gaan slapen. De volgende dag zouden we om 10.00uur meeten.
Deze morgen begon wederom op de scooter, we liepen richting een verhuurlocatie en huurden allen een nieuwe scooter. Deze keer was het een iets ander model en Sil en Fabian huurden zelfs een crossmotor. Dit was voor mij natuurlijk nog niet weggelegd maar dat was ook geen probleem.
We zouden vandaag naar warmwaterbronnen gaan, naar een waterval, een bekende bamboebrug door de rijstvelden, een grote scheur in de grond die 2 delen scheidde en afsluiten bij de Pai canyon.
Na een klein stukje rijden kwamen we aan bij de warmwaterbronnen. Hoe relaxt was dit zeg. Het water was precies de juiste temperatuur, ik verwachtte het namelijk een stuk warmer. Na de gopro wat onderwater uitgetest te hebben besloten we om allemaal een echt modder masker te nemen. Dus echt modder die letterlijk onder water uit een opening werd gehaald. We gingen ervan uit dat we allen als herboren onder het masker vandaan zouden komen maar verder dan een lichtelijke frisheid kwam het niet.
Na wat genoten te hebben reden we verder richting de waterval. Deze lag afgelegen tussen de rotsen en het bos en sprong eigenlijk uit het niets voor je ogen. Hier waren ook veel andere reizigers aan het zwemmen. We sprongen allemaal van een rots af en na een uurtje reden we weer verder. Next was de bamboe brug en dit was echt indrukwekkend. Handgemaakt door harde werkers reikte deze vele tientallen meters uit. Het was dan ook leuk om te zien dat er mensen bezig waren met het uitbreiden van de brug en je zo een inkijkje kreeg hoe dit gemaakt werd. Het was sowieso een geweldige plaats aangezien alles omringd werd door mooie rijstvelden.
We schoten nog wat foto's en reden verder richting de scheur in de grond welke 2 delen scheidde. Dit stelde eigenlijk niet zo veel voor en onze hartjes klopten dan ook alleen maar sneller van de lekkere hapjes welke je onderaan de berg kon proeven. Geroosterde bananenchips waren een hit en ook de wijn en nootjes bleven niet onaangetast.
De dag zat er al weer bijna op en we gingen door naar het hoogtepunt van de dag, de Pai canyon. Dit was een grote klif die op stukken heel smal was en waar ook al een aantal mensen omlaag waren gevallen in het verleden. Op de meeste plekken overleefde je dit dan ook niet. Het was wel een schitterend aanzicht met een pittoreske achtergrond. De groep splitste op in 2en en ik liep samen met Roxanne naar het op het oog makkelijkere gedeelte, echter toen we eenmaal een stuk gelopen waren werden ook hier de adventure kunsten op de proef gesteld. Uitgeput en wel kwamen we na een klein uurtje weer op het vlakke en kwamen we de rest tegen. De zon was inmiddels onder en het was weer tijd om te gaan.
Al een aantal dagen hadden we het over pizza eten dat is ook precies wat we gingen doen. ‘Bij het hostel leerden we nog 2 Belgen kennen, Tom en Charlotte waar we de volgende dag een drankje mee zouden doen’. We stopten bij Pizza Been en geloof het of niet maar de pizza's hier smaakte beter dan menig italiaan in Nederland. Het eten was gewoon bijna overal goed in Thailand. Na het eten liepen we nog even langs de food market waarna we afsloten met een drankje in soort hippie bar die volgens mij Yellow Bar heette.
De volgende dag zou ik mezelf trakteren op een ultimate chill dag, ik was toch al 6-7 dagen elke dag veel aan het doen en ook al is alles leuk, ook dit kan je uiteindelijk opbreken. Om 11 uur pakten we wel nog even een ontbijtje in een Organish tentje. Wel duur in verhouding tot de rest maar wel ook echt f*cking lekker! De rest van de dag chillde ik hem in de hammock en werkte verder aan mijn blog.
Rond 20.00uur maakte we ons klaar om weer een hapje te gaan eten en waar anders dan de food market. Weer nieuwe dingen proberen en weer allemaal lekker. Hier zagen we de 2 Belgen Charlotte en Tom uit ons hostel weer en ze vergezelden ons naar the Yellow bar. Hier werd weer menig drankje genuttigd en er liepen zelfs meerdere “jezus” personen rond. Sil was met zijn ongestijlde haardos eens niet de enige met lange Jezus haren en we maakte dan ook een grappige foto van Jezus in het kwadraat. Onze gemaakte vrienden Naomie en Fabian gingen ervandoor en het is dan ook altijd jammer om afscheid te nemen van leuke mensen.
Na het sluiten van de Yellow bar liepen we 20 meter verder naar de volgende om ook hier weer even onze voetjes los te maken van de grond. Honden op de grond aan het slapen. 80% procent op de slippers, foute muziek, een relaxe sfeer en het gevoel alsof je terug in de sixties was. Ook deze bar sloot uiteindelijk haar deuren en we liepen zo'n 150 meter verder naar de volgende bar. Hier werden wat lekkere hiphop classics gedraaid en onmoette ik zelfs een 47 jarige Afro Amerikaan die beweerde dat hij met Big Punisher (mijn alltime hero) gechilled had. De dag erna zouden we een vroege bus om 08.00uur hebben en dus besloten we tussen 3 en 4 om naar huis te gaan om nog even te tukken. We namen afscheid van de belgen en liepen door een miezel regen terug naar het hostel. Dit hostel Ban Mai Sak had trouwens echt een supervriendelijke host en was tot nu toe dan ook het gezelligste hostel.
Om 07.55uur schrokken we wakker en beseften beide dat we de bus naar Chiang Rai gemist hadden. Sil pakte de scooter om een nieuw kaartje te gaan halen en ik maakte me snel klaar. De volgende bus zou om 09.00uur vertrekken en voordat we het wisten moesten we ons ook haasten om deze niet te missen.
De rit duurde zo'n 3,5 uur en ik heb eigenlijk zo goed als overal doorheen geslapen. Af en toe wakker geworden van de bochten maar dat was dan ook alles. We kwamen aan in Chiang Mai en hier moesten we een kaartje kopen voor de local bus naar Chiang Rai. We begrepen beide niet veel van het busstation maar na even zoeken hadden we het einde van de doolhof bereikt en vonden we de plek waar we de kaartjes moesten kopen.
Het ongeluk van die dag ging een beetje verder want er waren dus geen tickets meer te krijgen. De bus zat vol en dit was de enige die nog zou gaan vandaag. Met een taxi was geen optie aangezien dit veels te duur zou zijn…
Wat nu dachten we? Beide hadden we een vliegticket vanuit Chiang Rai. We besloten om maar een hostel te boeken in Chiang Mai en vandaar uit te kijken of we het ticket om konden boeken. Dit ging helaas niet en ik moest zelfs een compleet nieuw ticket boeken naar Kuala Lumpur. Bij Air Asia was het namelijk zo dat als je een vlucht miste je automatisch ook de vervolg vlucht miste..
Voor ongeveer 80 euro vond ik een nieuw ticket dat gelukkig wel direct vanuit Chiang Mai naar Kuala Lumpur ging. Dat was dan wel weer fijn! We sloten de avond af met een noedel soepje en gingen op tijd het bed in. Om kwart voor 6 ‘s ochtends hadden we een taxi naar het vliegveld de volgende dag. Eenmaal aangekomen checkten we beide in en scoorden we nog gezamenlijk een ontbijtje. Hierna namen we afscheid en wensten we elkaar een vette 3 maanden. We zouden elkaar in Australië met nieuwjaar weer treffen.
Mijn vlucht verliep goed en heb dan ook lekker en aantal uur geslapen. Bij aankomst op het vliegveld in Kuala Lumpur liep ik richting de immigratie waar ik mijn vingerafdrukken af moest geven. Binnen een keine 10 minuten was dit allemaal gedaan en had ik een nieuwe stempel in het paspoort erbij. Ik wisselde nog wat local geld bij een exchange kantoor en liep richting de KLIA Express. Dit is een trein dit alleen stopt bij beide terminals en vervolgens doorrijdt naar Kuala Lumpur Central.
Na een kleine 25 minuten zag ik de stad langzaam in beeld komen en zag toen pas in dat dit best een grote metropool was. Bij aankomen op station pakte ik een budget taxi die me in 5 minuten bij mij hostel afzette. Dit hostel genaamd Marquez Guesthouse lag midden in een levendig winkelstraatje waar ze bij elk kraampje zowat neppe tassen of horloges verkochten. Na inchecken vroeg ik een kaart van het openbaar vervoer en liep richting de bus.
Het openbaar langs de bekende gebouwen was gratis. Je had namelijk een paarse lijn en en groene lijn. Ik wilde eerst langs de Petronas Twin Towers gaan omdat dit eerlijk gezegd ook een van de weinige dingen was wat ik van de stad wist. Ik pakte eerst de paarse lijn en zo'n 10 haltes verder stapte ik uit om over te stappen op de groene lijn. Helaas was ik nog niet goed wakker want na 10 minuutjes wachten pakte ik de wat ik dacht dat de groene lijn was. Echter toen ik na een 45 minuten weer bij mijn hostel in de buurt kwam besefte ik dat ik weer de paarse lijn had gepakt…
Poging 2 bracht me bij de torens en ik moet zeggen van dichtbij zijn ze behoorlijk indrukwekkend! Ik werd aangesproken door een aardige local die vroeg of ik een foto wilden hebben. Hij had een lens wat je op de telefoon kon klikken en die had ik eerder gezien bij Sil. Dus dit leek me wel grappig zo'n foto. Na het maken van de foto kreeg ik mijn telefoon terug en stonden er opeens drie locals om me heen en vroegen of ik het apparaatje wilden kopen. Het was natuurlijk ook te mooi om waar te zijn.. Uiteindelijk besloot ik toch eentje te kopen tegen een waarschijnlijk veel te hoge prijs. Toen ik 10 meter verder liep besefte ik pas het een grote scam hier was met die lenzen. Er liepen wel 25 van die locals rond om de toeristen ene aan te smeren. Ik was gelukkig niet de enige die er voor viel…
Ik liep uiteindelijk verder naar de andere kant van de toren en hier lag een redelijk groot park aan vast wat behoorlijk wat weg had van central park in NY. Ipv joggende New Yorkers waren het hier voornamelijk Aziaten maar met de hoge gebouwen op de achtergrond leek het er toch op. Het park doorliep en na een klein uurtje besloot ik om wat te gaan eten.
Na het eten liep ik nog eens terug om de torens bij nacht te zien waarna ik de stad inliep. Ik belandde in een straat met een aantal eet en drink tentjes en na een stukje lopen stopte ik bij een Irish pub. Ik bestelde me een Paulaner en leerde hier 2 Schotten kennen genaamd Ben en Keir. Beide woonden en werkten ze hier in Maleisië, de een al zo'n 2 maanden en de ander sinds ongeveer een maand. Dat drinktempo van die gasten, niet normaal. Elke keer als ik er ene op had, hadden zij er 3 op. Na een uurtje of 2 verlieten we de bar en zochten we een club op. Vanaf dit punt weet ik niet meer veel want het eerstvolgende wat ik me herinner is dat ik een Grab taxi wakker wordt en onderweg naar het hostel ben. Them fucking Scotsmen…
De volgende dag sliep ik de kater lekker uit en ging ik in de vroege namiddag richting de KL Tower, vanaf hier had je een mooi uitzicht over de skyline. Het bovenste deck was ivm de regen niet geopend en hier zou ik dan ook later voor terugkomen. Na een paar foto's maakte ik me weer een weg naar onder en liep terug richting het busstation. Het was echter midden in de spits en het verkeer bewoog dan ook bijna niet. Nadat de eerste bus me straal voorbij reedt besloot ik om terug te lopen. Het regende minimaal en het was toch maar een klein halfuurtje.
Bij terugkomst in het hostel leerde ik een Mexicaan kennen die al zo'n anderhalf jaar aan het reizen was. Hij zat nu een beetje vast in Maleisië omdat hij aan het wachten was op een visum voor Australië. Denkend aan het feit dat ik datzelfde visum binnen 5 minuten kreeg is het eigenlijk een beetje oneerlijk..
We gingen een hapje eten in Chinatown en noedels waren wederom van de partij. Hierna pakte ik de bus weer om de stad in te gaan. Ik ging nog even snel de KL Tower omhoog om het uitzicht by night te spotten en daarna belandde ik in het Hardrock Cafe van Kuala Lumpur.
Wat een gezellige boel was dit. Een live coverband wat ook nog aardig kon zingen en het huis zat ook nog eens volledig volgepakt. Na een uurtje of drie bestelde ik me een grab om naar huis te gaan. De volgende dag had ik een vlucht om 12.00uur. Nog even over Grab, dat is dus een taxiservice net zoals uber alleen dan wordt dit meer in Azie gebruikt. 3x besteld daar en steeds binnen minder dan 5 minuten daar en het koste ook nog eens bijjna niets.
De volgende ochtend checkte ik uit en pakte een taxi naar het station. Vanuit daar wederom met de KLIA Express en binnen een half uur was ik weer op het vliegveld. 2 van de 5 landen inmiddels afgestreept en het avontuur zou verder worden vervolgd in Fiji.
Natuurlijk moesten we eerst nog daar komen… See you then!
Groet, Ger