Terug in Perth en back to work!

Kijkend naar mijn bankrekening dwaalde ik in gedachten af. Een magere 200 dollar was er over van het zwaar verdiende geld van een paar maanden geleden. Ik had het bijna 6 maanden uitgehouden maar het moment was daar. Of deze week een baan vinden, of mijn buffer van thuis aanbreken en een ticket naar huis boeken.

Ik besloot voor de laatste keer mijn oude werkgever Atlas Geophysics een bericht te sturen en dit pakte gelukkig heel goed uit. Hij had direct binnen 5 dagen een baan voor me. En zo werd een ticket naar huis nog even vooruit geschoven..

In de opvolgende dagen werd de gear en de pick up klaar gemaakt en ik vertrok samen met een collega richting Esperance waar een loop survey op de planning stond voor 2 weken. We verbleven in een huis met ieder onze eigen kamer en een dag later arriveerden nog 2 collega's om uiteindelijk met 2 teams van 2 de survey te gaan doen.

Het gebied waar de survey plaatsvond was makkelijk om te lopen. Alles was vlak en de stations waren zo'n 25 m verwijderd van elkaar en dus waren er veel rustmomenten.

Het was in een bos met allemaal rechte lijnen tussen de bomen in. Het enige wat vaak irritant was, dat waren de duizenden immens grote spinnenwebben. Voor mij persoonlijk geen probleem omdat ik ze wel interessant vind. Alleen moest je heel goed uitkijken dat je niet dwars er doorheen liep.

Na een aantal dagen was ik gewend en vermaakte ik me volop met het voeren van de spinnen. Ja de irritante vliegen of mieren werden door ons regelmatig in een web gegooid. Dit was een top vermaak. Hoe snel die spinnen zich naar de gevangen mier of vlieg in het web verplaatsen was indrukwekkend. En heel interessant om te zien hoe ze die insecten in een bolletje rollen en vervolgens bewaren. Af en toe zagen we ze er meteen een in de mond stoppen. Je moet wat met je tijd daar in de busj..

Vergeleken met mijn eerdere loop jobs als gravity surveyor was dit een makkie. En helaas veels te snel voorbij. De 2 weken vlogen voorbij en we vertrokken terug naar Perth. Onderweg werd er nog een stop gemaakt bij “wave rock”. Ja het woord zegt het al, een rotsformatie in de vorm van een golf. Geen hoogtepunt maar leuk om de mogelijkheid te hebben om het even gezien te hebben. Dat is een groot voordeel aan deze baan omdat je overal in Australië terecht kan komen.

Veel vrije dagen waren er niet na deze 2 weken en dat wilde ik ook niet. Ik wilde werken en zoveel mogelijk geld verdienen in korte tijd. Later in mijn verslag zal blijken dat mijn baas het wel heel letterlijk nam met weinig dagen vrij… Na 2 dagen in Perth vertrok ik naar mijn volgende job. De inductie en de drugstest had ik doorstaan en dus was ik klaar voor vertrek.

Deze keer vloog ik samen met de baas naar Adelaide in Zuid Australië. Op het vliegveld werden 2 huur utes opgepikt en reden we beide richting Port Augusta, een klein stadje aan het water zo'n 3 uur noord van Adelaide.

In Port Augusta werden er boodschappen ingeslagen want er moest voor 6 personen eten en drinken zijn voor de komende 4-5 weken. We eindigden met zo'n 12 tot 14 winkelwagens vol. Dit alles voor een magere 2700 dollar. Lang leven de baas en het gratis eten..

We vervolgden onze weg richting Carriewerloo, een station (boerderij) die een uur verder lag. Onderweg werden we direct getrakteerd op een schitterende zonsondergang.

Carriewerloo station werd gerund door David en Jill, 2 rasechte Zuid Australiërs die hun leven leiden ver van alles en iedereen in een gebied vol natuur en wildlife. Schapen zijn hun voornaamste bron van inkomen. Het wol van de schapen om precies te zijn.

Wij hadden een huis voor ons 6en van waaruit we dagelijks vertrokken op onze surveys.

Deze keer werden de surveys bijzonderder dan voorheen. Ik ging namelijk deelnemen aan een helikopter survey. De klant FMG was op zoek in dit gebied naar goud en koper. Er moest data verzameld werden in een immens gebied waarbij de zwaartekracht punten (de stations) zo'n 500 meter uit elkaar lagen. In totaal waren het zo'n 9000 stations en dus ging dit natuurlijk veel sneller met helikopters.

We hadden 2 helikopters tot onze beschikking. Een R22 en een R44. Ik zat samen met mijn privé piloot in de R22. Mede omdat ik de kleinste was en de R22 niet zoveel plaats had.

Het gebied was typisch Australisch, rood zand, heuvels en veel wildlife. Dagelijks zag je wel honderd kangaroes rond springen. Emus, schapen, geiten, hagedissen en slangen waren er ook genoeg. Maar het mooiste waren voor mij toch echt de adelaars. Geweldig om te zien hoe deze reusachtige vogels moeiteloos door de wind gedragen worden.

Onze survey kaart was opgedeeld in een aantal verschillende locaties. Elk met een aparte eigenaar en dus moest er altijd een akkoord zijn voordat we in een gebied data kunnen verzamelen.

Dagelijks deden Briggs en ik zo'n 160 stations. We waren een goed team samen. En ik vermaakte me wel in de helikopter. Betaald krijgen om te genieten van het uitzicht en om de 5 minuten uit te stappen en een zwaartekrachtmeting te doen. Niet verkeerd..

Het project vorderde en zo ontstonden er ook steeds meer problemen aan de R44. Deze helikopter had bijna iedere dag wel iets dat er mis was en de frustraties tussen klant, baas en werknemer liepen hoog op. Het ging zelfs zo ver dat na een tijdje de R44 niet meer vloog door alle problemen en Briggs en ik in de R22 de enige waren die werk aan het verrichten waren.

Ik vond het allemaal niet zo'n probleem omdat ik uren wilde maken. En dus volgden de dagen zich in rap tempo op..

We verplaatsen van locatie naar het Cultana gebied. Dit is een immens groot gebied dat volledig in handen is van het leger en wordt gebruikt om een aantal maanden per jaar de bommen, geweren en tanks te testen. Voordat we hier mochten surveyen kregen we een inductie op de legerbasis.

In dit gebied hebben we enorm veel UXO's (Unidentified Explosive Objects) verzameld. Kleine hulzen, grote hulzen, A la rambo caliber 30 en 50 hulzen en zelfs immens grote tank bommen zijn we tegengekomen. Natuurlijk moesten we alles laten liggen maar bijna iedere dag bij aankomst terug op het kamp werden de relikwieën tentoongesteld voor onze collega's. Wat niet weet wat niet deert.

Vaak bij terugkomst op het kamp nam ik een momentje voor mezelf. Zittend buiten in een oase van rust. Genietend van de natuur, de vogels en de kangoeroes. Het heeft iets puurs dat leven in zo'n omstandigheden.

Hoewel ze in 12 maanden bijna geen neerslag hadden gehad in het gebied werden we één dag getrakteerd op onweersbuien. Deze dag pakte niet goed uit. De zwaartekracht meters zijn namelijk niet bestand tegen veel water en later die dag bleek dat de meter van het andere team het niet meer naar behoren deed. Dit alles leidde tot frustraties en discussies met de baas en kwam zelfs zo ver dat één collega zijn biezen kon pakken.

Wat volgde was een kleine promotie voor mij, ik werd supervisor. Kwa werkzaamheden kreeg ik wat meer verantwoordelijkheid en ik moest na de survey dag nog iets extra's doen. Dit nam gelukkig niet heel veel tijd in beslag. Het enige nadeel met deze functie is dat ik nu automatisch ook de pispaal werd en alle drama over me heen kreeg.. Part of the job zal ik maar zeggen..

Tijdens de survey waren er ook hier weer een paar leuke en schrikmomenten. Zo ging ik bijna op een baby brown snake staan, een van de giftigste slangen in Australië. Het scheelde letterlijk centimeters..

Ik kwam oog in oog te staan met een wel heel boze hagedis. Tijdens het landen van de helikopter kwamen we bijna op deze local terecht. Bij het uitstappen stond die met zijn mond open te schreeuwen naar me. Helaas kalmeerde hij niet na het maken van een foto en we vertrokken met een openstaande ruzie..

Een minder iets waren de 15 lekke banden die we kregen tijdens deze job. Bij het wisselen van piloot in de middag werd er naar een bepaald punt toe gereden en dit resulteerde meer dan eens met een lekke band op de heen of de terugweg. Ook hier leerde ik weer iets mee want banden plakken/repareren had ik nog nooit gedaan.

Na 5 en een halve week liep deze job dan eindelijk ten einde. De klant was blij en de baas was blij en dit resulteerde in een bonus voor ons.

We sloten de laatste dag af met een onverwachte tijdsbesteding. De eigenaar van de farm kwam plots naar buiten met een aantal geweren en zodoende stonden we even later op lege bierflessen te schieten met een Clint Eastwood magnum 357, een James bond semi automatische '22 en een Ruger. Hoe snel je dit leert gaat ook nergens over. Binnen no time schoten we de flessen een voor een kapot. Leuk voor een keer maar met geweren heb ik toch niets..

Op weg terug naar de bewoonde wereld stopten we nog bij de schapen scheer shed om even een kijkje te nemen in de zware arbeid van het scheren van de schapen. Geen gemakkelijke job.. De eigenaar David bood me nog een baan aan en zei als ik ooit een sponsorship wilde dat ik hem kon bellen en op zijn farm kon komen werken. Liever niet haha want in de zomer krijgen ze temperaturen van 47 graden..

Ik dacht op weg terug te zijn naar Perth maar de baas vroeg of we nog een kleine  job wilde afhandelen. Het zou niet meer dan 3 dagen duren en Stu en ik besloten om het te doen.

We belandden in een klein plaatsje Quorn waar je nog niet dood gevonden wil worden. Wederom in een van de duizenden ghost towns in Australië waar bijna geen mens woont.

De survey hier bleek verre van makkelijk te worden. Bergen met dichte begroeiing en regen maakten het zwaar. De drie dagen werden 9 dagen en toen we eindelijk klaar waren daar bleek er 200 km verderop nog een job voor één dag te zijn.

Moe en uitgeput zeiden we ook hier weer ja op en reden naar een zinkmijn verderop. Deze job was snel gepiept gelukkig en eindelijk leek het erop dat we  terug naar Perth konden..

Na 7 weken oftewel 49 dagen non stop gewerkt te hebben boekte mijn baas eindelijk mijn vlucht van Adelaide naar Perth. Stu en ik sloten onze samenwerking goed af met een uitgebreid Japans diner in Adelaide. Well deserved mate!!

Ja en zoals ik al zei eerder, mijn baas nam de weinig vrije dagen wel heel serieus.. Ik kwam tot de conclusie dat ik in 65 dagen, 2 dagen vrij had gehad. Normaal is dat zeker niet en wettelijk zal dit ook niet mogen maar de bankrekening was goed aangevuld.

Bij terugkomst in Perth verveelde ik me al snel en ik besloot om een paar dagen het land uit te gaan. Ik was een aantal maanden geleden naar Taiwan geweest maar had toen helaas het midden van het land moeten overslaan. En dus dacht ik why not. Let's go to Taiwan for 5 days..

In Taichung, de 2e grootste stad kwa inwoners van Taiwan vermaakte ik me goed. Overdag verkende ik de stad en omgeving en in de avond werd er lekker goedkoop gegeten.

Ik leerde een leuke lokale meid kennen en die gaf me een rondleiding op de scooter en zo kwam ik op plaatsen waar ik anders nooit gekomen was. We aten bij een gezellig restaurant met uitzicht over de stad. Thanks Grace!

Taiwan was een goede keus! Ik was goed tot rust gekomen na al dat werken en voelde me gelukkig!

Bij terugkomst kon ik weer snel aan de slag en vertrok naar een plaats in de buurt van Kalgoorlie, de goud stad van Australië, met overal goudmijnen.

Hier ben ik sinds vandaag klaar mee na een 2 weken Survey. Al met al een makkelijke job. Ik verbleef op een mine site met eigen kamer met kabel televisie. Het eten was ook hier weer top en iedere dag was er genoeg keus.

Op het moment weer on the road, back to Perth. We zien wel waar in Australië mijn volgende job me brengt. Het leven als backpackende gravity surveyor is een open boek..

Thanks for reading en sorry voor het lange wachten, tijdens het werk beleef ik natuurlijk niet zoveel als tijdens het reizen en dus heb ik dan ook niet zoveel om te vertellen ;)

One love 😘🤙🏻🌏