Het einde van het Noordereiland
22 november 2017 - Wellington, Nieuw-Zeeland
Er staat vandaag een movieset op de planning, we gaan namelijk naar Hobbiton. Op deze set zijn opnames gedaan van de Lord of the rings en de Hobbit.
Eenmaal aangekomen wordt al snel duidelijk het een behoorlijk toeristische trekpleister is. Fans van over de hele wereld verzamelen hier om zich voor even een Hobbit te kunnen noemen in dit pittoreske boerderijtje. De locatie is geweldig en de boer die dit land beschikbaar heeft gesteld voor de filmindustrie is waarschijnlijk van een goed boerende boer in een welvarende ondernemer veranderd. Met zijn 500 hectare aan land met daarop meer dan 13000 schapen en 300 koeien mocht de beste Alexander familie natuurlijk al niet klagen.
Na 3 hobbit huisjes heb je het eigenlijk wel gehad maar nogmaals de locatie is geweldig en het uitzicht wordt met de tour spectaculairder. Het hoogtepunt van de tour was voor mij een lekkere donkere English Stout in de Red Dragon op het einde.
We vervolgden de middag naar een ‘hidden gem’. Het zijn namelijk de minder bekende plekken die voor mij persoonlijk de schoonheid van een land laten zien.
Een half uur rijden vanaf Hobbiton kwamen we aan bij de Blue Springs, gelegen in het plaatsje Putaruru. Een klein wandelpad bracht ons naar het begin en meteen zie je de schoonheid van de Spring. De bron is omgeven door flora en fauna en de helderheid van het water laat je voelen alsof je in een paradijs bent beland. En dat is het ook, ‘een paradijs’. Je komt er echt tot rust en de toeristen waren op 2 handen te tellen. De watertemperatuur is het hele jaar door een steady 11 graden celsius en niet voor niets dat 70% van het drinkwater in de winkels uit deze bron komt.
Na dit natuurwonder vervolgden we de weg richting Rotorua waar we de daaropvolgende dagen zouden verblijven. We sloten de avond wederom af op een free campsite.
De volgende dag zijn we naar de Blue en Green Lake gegaan. Deze meren worden gescheiden van elkaar door een bos. Je hebt aan het begin van dit bos een uitkijkpunt vanwaar je over beide meren heen kunt kijken. Bij goed weer kun je het verschil in de kleuren van de beide meren zien. Voor ons was het verschil nihil en ik denk dan ook dat dit vanuit een vliegtuig veel mooier is. Desalniettemin was het uitzicht prachtig.
We besloten om een korte hike te doen en werden vergezeld door Sanne, een ander Nederlands meisje die met de Stray bus reisde. De hike langs beide meren duurde ongeveer 2 uurtjes maar wat een geweldig bos was dit. De diversiteit kwa bomen en planten is echt indrukwekkend. En het waren dan ook vooral de hoge dunne bomen die de show stalen. Bijna allemaal staan ze behoorlijk scheef en ik vond het dan ook vreemd dat ze niet omvielen..
Hierna gingen we nog een kijkje nemen bij een kleine waterval. Van hieruit heb je ook een mooie plek om eventuele rafters te zien afdalen. Ook hier weer een korte hike en na een uurtje werd het tijd om boodschappen te gaan doen om in een hostel te gaan eten. Hier maakte Fianne een behoorlijk lekker maaltijd die ik als enige pittig vond.. Heb ik wel vaker..
Na het eten werd er voor even een markt opgezocht waarna we in de bar van het hostel belandden. Eindelijk eens goedkoop bier.. Voor 9 dollar kreeg je een kan waar je 3 glazen mee kon vullen. Aan de tafel werden we vergezeld door een groep Duitsers, een Poolse en een Franse.
Diverse drankspelletjes waaronder het voor mij nog onbekende ‘chickingen’ en ‘vikingen’ werden gespeeld en het was lang geleden dat ik zo gelachen heb. De halve tafel met tranen in de ogen van het lachen. Wat een geweldig spel was dit zeg. Ondanks dat de rest van de bar ons vreemd aankeek hadden we de tijd van ons leven. We sloten de avond natuurlijk weer af op de dansvloer waar menig acrobatiek vertoond werd.
De ochtend was weer aangebroken en die begon met een rit naar Waiotapu Thermal Wonderland. Hier stond een tocht van anderhalf uur gepland door een vulkanisch park. Het weer was op en top met een nette 21 graden. Dit park bracht me weer even terug naar IJsland vorig jaar. De bekende ‘strontgeur’ vooral.. Maar daar wen je gelukkig snel aan. Heel erg vet om te zien is dit, die vulkanische activiteit op een paar meter van je af. Kraters, meren, borrelend water en heel veel stoom.
Hierna pakten we op de terugweg nog een mud pool mee, een meertje met borrelend modder zal ik het maar noemen waarna we een uurtje of 2 lekker lui niks deden.
Het ‘s avonds stond de Tamaki Maori Village op het programma. Hier ga je een traditioneel dorpje in waarbij je meer over de historie en tradities van de Maori te weten komt.
Je wordt ontvangen op gepaste wijze. Er wordt een openingsritueel gedaan waarbij je uit respect niet mag lachen. Dit bleek behoorlijk moeilijk te zijn als je de gezichten wat ze trokken kon zien. Maar het lukte! Na zelf de Haka gedaan te hebben kregen we nog wat te weten over de traditionele Maori tattoos waarna we zagen hoe het eten werd klaargemaakt. Na een aantal lokale dansen volgde het buffet wat erg lekker was.
De volgende dag vertrokken we naar Whakatane vanwaar we de dag erna naar ‘White Island Volcano’ zouden gaan. Er was al een boeking gedaan maar helaas werden we teleurgesteld. De avond ervoor kreeg ik een telefoontje dat vanwege het slechte weer op zee de tocht niet door zou gaan. Een van mijn must dos en hoogtepunten moest ik dus helaas laten schieten…
Dit gaf ons wel de gelegenheid om een pub op te zoeken.. We keken het einde van de kwartfinale rugby in een Irish pub en zagen de Kiwi's verliezen van Fiji. Voor de rest werd er wat pool gespeeld met 2 Australiërs die verbazend genoeg al onze drankjes betaald hebben. Thanks Aussie!!
De next day gingen we door naar Taupo waar we boodschappen haalden voor de dag erna en verbleven op een free campground gezamenlijk met flink wat andere backpackers midden in een bos. Supervette locatie!
De maandag was aangebroken en de eerste echte NZ challenge kon beginnen. We gingen vandaag de Tongariro Alpine Crossing doen. Ook wel bekend als de mooiste day hike van Nieuw-Zeeland.
Allemaal behoorlijk slecht geslapen door de kou het ‘s nachts ontwaakten we en maakte we ons klaar. We reden naar de car park maar deze was helaas vol en dus moesten we iets verder aan de weg parkeren.
De shuttle bus pikte ons op en dropte ons aan het begin van de trekking. Van hieruit was het ongeveer 7 uur lopen naar de car park. We begonnen de tocht rond 08.15uur.
Een tocht die afwisselend makkelijk en heel zwaar was bleek tot nu toe de mooiste Nieuw-Zeelandse ervaring te zijn geweest. Ondanks enkele zware momenten geeft het zo'n voldaan gevoel als je hem gelopen hebt! En de uitzichten onderweg zijn adembenemend! Je loopt door een vulkanisch gebergte met op de helft een aantal krater meren die de show stelen. Zodra je de ‘devil's staircase’ ben gepasseerd krijg je direct een beloning. Een view van jewelste! En als je het laatste echte stijg moment voorbij bent krijg je ook weer een prachtig uitzicht over het het nabijgelegen meer. Dit zijn ook weer de momenten voor mij waar ik het meeste van kan genieten. Een geweldig uitzicht van moeder natuur!!
We sloten het dagje af in Taupo bij een zwembad waar we de spieren tot rust lieten komen en sloten vroeg de ogen na het nuttigen van een biertje.
Het is dinsdag en vandaag is de dag dat ik weer solo verder ga. Ik wil dit moment dan ook even nemen om de beide dames Fianne en Nadine enorm te bedanken voor hun gastvrijheid, gezelligheid en natuurlijk de mogelijkheid welke ik gekregen heb om samen met hen het Noordereiland te verkennen. We made some great memories! Thanks Ladies!!
Ik had een boeking gedaan bij Haka Lodge Taupo omdat dit hostel me in Auckland ook al zo goed beviel. En ik werd niet teleurgesteld! Veruit het beste hostel wat ik tot nu toe heb meegemaakt en ook nog een bubbelbad hadden ze.. En dat voor, 16 euro per nacht! En eindelijk weer wifi… Dus een goed moment om mijn foto's en filmpjes op dropbox te zetten. Ik leerde hier meteen een Engels meisje kennen waarmee ik een steak ging eten in Steakhouse Taupo en waar ik de rest van de avond mee rondhing. Je merkt meteen weer dat je in een hostel bent want iedereen wil vrienden maken. Hier kwam ik ook nog 2 Nederlanders tegen die hun vervolgopleiding wilden ontvluchten..
Vanochtend ben ik vroeg vertrokken om een bus naar Wellington te pakken. Mijn laatste stop in het Noordereiland. Een tocht van ongeveer 6-7 uur… Kijken wat deze tot nu toe gezellige stad me brengt!
We zien ons op het Zuidereiland! ✌️ 🌏
Eenmaal aangekomen wordt al snel duidelijk het een behoorlijk toeristische trekpleister is. Fans van over de hele wereld verzamelen hier om zich voor even een Hobbit te kunnen noemen in dit pittoreske boerderijtje. De locatie is geweldig en de boer die dit land beschikbaar heeft gesteld voor de filmindustrie is waarschijnlijk van een goed boerende boer in een welvarende ondernemer veranderd. Met zijn 500 hectare aan land met daarop meer dan 13000 schapen en 300 koeien mocht de beste Alexander familie natuurlijk al niet klagen.
Na 3 hobbit huisjes heb je het eigenlijk wel gehad maar nogmaals de locatie is geweldig en het uitzicht wordt met de tour spectaculairder. Het hoogtepunt van de tour was voor mij een lekkere donkere English Stout in de Red Dragon op het einde.
We vervolgden de middag naar een ‘hidden gem’. Het zijn namelijk de minder bekende plekken die voor mij persoonlijk de schoonheid van een land laten zien.
Een half uur rijden vanaf Hobbiton kwamen we aan bij de Blue Springs, gelegen in het plaatsje Putaruru. Een klein wandelpad bracht ons naar het begin en meteen zie je de schoonheid van de Spring. De bron is omgeven door flora en fauna en de helderheid van het water laat je voelen alsof je in een paradijs bent beland. En dat is het ook, ‘een paradijs’. Je komt er echt tot rust en de toeristen waren op 2 handen te tellen. De watertemperatuur is het hele jaar door een steady 11 graden celsius en niet voor niets dat 70% van het drinkwater in de winkels uit deze bron komt.
Na dit natuurwonder vervolgden we de weg richting Rotorua waar we de daaropvolgende dagen zouden verblijven. We sloten de avond wederom af op een free campsite.
De volgende dag zijn we naar de Blue en Green Lake gegaan. Deze meren worden gescheiden van elkaar door een bos. Je hebt aan het begin van dit bos een uitkijkpunt vanwaar je over beide meren heen kunt kijken. Bij goed weer kun je het verschil in de kleuren van de beide meren zien. Voor ons was het verschil nihil en ik denk dan ook dat dit vanuit een vliegtuig veel mooier is. Desalniettemin was het uitzicht prachtig.
We besloten om een korte hike te doen en werden vergezeld door Sanne, een ander Nederlands meisje die met de Stray bus reisde. De hike langs beide meren duurde ongeveer 2 uurtjes maar wat een geweldig bos was dit. De diversiteit kwa bomen en planten is echt indrukwekkend. En het waren dan ook vooral de hoge dunne bomen die de show stalen. Bijna allemaal staan ze behoorlijk scheef en ik vond het dan ook vreemd dat ze niet omvielen..
Hierna gingen we nog een kijkje nemen bij een kleine waterval. Van hieruit heb je ook een mooie plek om eventuele rafters te zien afdalen. Ook hier weer een korte hike en na een uurtje werd het tijd om boodschappen te gaan doen om in een hostel te gaan eten. Hier maakte Fianne een behoorlijk lekker maaltijd die ik als enige pittig vond.. Heb ik wel vaker..
Na het eten werd er voor even een markt opgezocht waarna we in de bar van het hostel belandden. Eindelijk eens goedkoop bier.. Voor 9 dollar kreeg je een kan waar je 3 glazen mee kon vullen. Aan de tafel werden we vergezeld door een groep Duitsers, een Poolse en een Franse.
Diverse drankspelletjes waaronder het voor mij nog onbekende ‘chickingen’ en ‘vikingen’ werden gespeeld en het was lang geleden dat ik zo gelachen heb. De halve tafel met tranen in de ogen van het lachen. Wat een geweldig spel was dit zeg. Ondanks dat de rest van de bar ons vreemd aankeek hadden we de tijd van ons leven. We sloten de avond natuurlijk weer af op de dansvloer waar menig acrobatiek vertoond werd.
De ochtend was weer aangebroken en die begon met een rit naar Waiotapu Thermal Wonderland. Hier stond een tocht van anderhalf uur gepland door een vulkanisch park. Het weer was op en top met een nette 21 graden. Dit park bracht me weer even terug naar IJsland vorig jaar. De bekende ‘strontgeur’ vooral.. Maar daar wen je gelukkig snel aan. Heel erg vet om te zien is dit, die vulkanische activiteit op een paar meter van je af. Kraters, meren, borrelend water en heel veel stoom.
Hierna pakten we op de terugweg nog een mud pool mee, een meertje met borrelend modder zal ik het maar noemen waarna we een uurtje of 2 lekker lui niks deden.
Het ‘s avonds stond de Tamaki Maori Village op het programma. Hier ga je een traditioneel dorpje in waarbij je meer over de historie en tradities van de Maori te weten komt.
Je wordt ontvangen op gepaste wijze. Er wordt een openingsritueel gedaan waarbij je uit respect niet mag lachen. Dit bleek behoorlijk moeilijk te zijn als je de gezichten wat ze trokken kon zien. Maar het lukte! Na zelf de Haka gedaan te hebben kregen we nog wat te weten over de traditionele Maori tattoos waarna we zagen hoe het eten werd klaargemaakt. Na een aantal lokale dansen volgde het buffet wat erg lekker was.
De volgende dag vertrokken we naar Whakatane vanwaar we de dag erna naar ‘White Island Volcano’ zouden gaan. Er was al een boeking gedaan maar helaas werden we teleurgesteld. De avond ervoor kreeg ik een telefoontje dat vanwege het slechte weer op zee de tocht niet door zou gaan. Een van mijn must dos en hoogtepunten moest ik dus helaas laten schieten…
Dit gaf ons wel de gelegenheid om een pub op te zoeken.. We keken het einde van de kwartfinale rugby in een Irish pub en zagen de Kiwi's verliezen van Fiji. Voor de rest werd er wat pool gespeeld met 2 Australiërs die verbazend genoeg al onze drankjes betaald hebben. Thanks Aussie!!
De next day gingen we door naar Taupo waar we boodschappen haalden voor de dag erna en verbleven op een free campground gezamenlijk met flink wat andere backpackers midden in een bos. Supervette locatie!
De maandag was aangebroken en de eerste echte NZ challenge kon beginnen. We gingen vandaag de Tongariro Alpine Crossing doen. Ook wel bekend als de mooiste day hike van Nieuw-Zeeland.
Allemaal behoorlijk slecht geslapen door de kou het ‘s nachts ontwaakten we en maakte we ons klaar. We reden naar de car park maar deze was helaas vol en dus moesten we iets verder aan de weg parkeren.
De shuttle bus pikte ons op en dropte ons aan het begin van de trekking. Van hieruit was het ongeveer 7 uur lopen naar de car park. We begonnen de tocht rond 08.15uur.
Een tocht die afwisselend makkelijk en heel zwaar was bleek tot nu toe de mooiste Nieuw-Zeelandse ervaring te zijn geweest. Ondanks enkele zware momenten geeft het zo'n voldaan gevoel als je hem gelopen hebt! En de uitzichten onderweg zijn adembenemend! Je loopt door een vulkanisch gebergte met op de helft een aantal krater meren die de show stelen. Zodra je de ‘devil's staircase’ ben gepasseerd krijg je direct een beloning. Een view van jewelste! En als je het laatste echte stijg moment voorbij bent krijg je ook weer een prachtig uitzicht over het het nabijgelegen meer. Dit zijn ook weer de momenten voor mij waar ik het meeste van kan genieten. Een geweldig uitzicht van moeder natuur!!
We sloten het dagje af in Taupo bij een zwembad waar we de spieren tot rust lieten komen en sloten vroeg de ogen na het nuttigen van een biertje.
Het is dinsdag en vandaag is de dag dat ik weer solo verder ga. Ik wil dit moment dan ook even nemen om de beide dames Fianne en Nadine enorm te bedanken voor hun gastvrijheid, gezelligheid en natuurlijk de mogelijkheid welke ik gekregen heb om samen met hen het Noordereiland te verkennen. We made some great memories! Thanks Ladies!!
Ik had een boeking gedaan bij Haka Lodge Taupo omdat dit hostel me in Auckland ook al zo goed beviel. En ik werd niet teleurgesteld! Veruit het beste hostel wat ik tot nu toe heb meegemaakt en ook nog een bubbelbad hadden ze.. En dat voor, 16 euro per nacht! En eindelijk weer wifi… Dus een goed moment om mijn foto's en filmpjes op dropbox te zetten. Ik leerde hier meteen een Engels meisje kennen waarmee ik een steak ging eten in Steakhouse Taupo en waar ik de rest van de avond mee rondhing. Je merkt meteen weer dat je in een hostel bent want iedereen wil vrienden maken. Hier kwam ik ook nog 2 Nederlanders tegen die hun vervolgopleiding wilden ontvluchten..
Vanochtend ben ik vroeg vertrokken om een bus naar Wellington te pakken. Mijn laatste stop in het Noordereiland. Een tocht van ongeveer 6-7 uur… Kijken wat deze tot nu toe gezellige stad me brengt!
We zien ons op het Zuidereiland! ✌️ 🌏
Laat een prachtig fotoboek afdrukken van je verhalen & foto's. Al vanaf € 21,95.
weer mooi samen gevat, geweldig om te lezen. Ben echt benieuwt wat foto's te zien. Kan dat ?