Van noord naar zuid
1 december 2017 - Punakaiki, Nieuw-Zeeland
De ochtend in Wellington is aangebroken en het is tijd om de stad te gaan verkennen. Ik kan me nog goed herinneren een dikke 2 maanden geleden toen ik in Bangkok arriveerde. Alleen en ver van huis in een nieuwe stad, toch altijd even spannend. Die spanning van toen is al lang weg en ik verheug me er dan ook steeds weer op om een nieuwe stad te verkennen.
De dag begint met een ontbijt waarna ik richting de zee loop. Meteen straalt de gezelligheid van de stad af. Een goede 20 graden helpt hier natuurlijk aan mee maar het zijn de mensen, de locatie, de kleine winkeltjes en de aparte architectuur die de sfeer creëren.
Ik loop langs de baai en zie van bovenaf een schaduw door het water gaan. Ik moest even 2x kijken maar het bleek een rog te zijn. Ik had het geluk dat ik in Fiji al eens de schoonheid van deze dieren mocht aanschouwen. En dat ik dan nota bene in mijn eerste ochtend in Wellington niet 1 maar wel 3 roggen heb zien zwemmen maakte voor mij meteen de dag goed.
Aan het water bracht ik de komende 2 uur door waarna ik richting het Te Papa museum liep. Gratis entree en ik moet zeggen een geweldig en interessant museum. Hier ligt de enige reuzeninktvis ter wereld opgeborgen. Ook de historie van de Maori was leuk om terug te zien. Het leukste weetje kwam op naam van Lake Taupo te staan. Het grootste meer van NZ blijkt de grootste vulkaan van het land onder het water te verschuilen.
Na het museum liep ik richting de supermarkt waar ik onderweg nog even stopte bij een basketbalveld. Hier waren wat lokale jongeren aan het spelen. Ik nam plaats als enige toeschouwer en het duurde niet lang voordat ze vroegen of ik mee wilden spelen. Dit wilde ik als fanatiek sportman natuurlijk.
We speelden een 4 tegen 4 partijvorm waarbij ik niet veel ballen aangespeeld kreeg. Ik maakte wel een aantal mooie steals en van de drie schoten raakte ik er 2. We verloren helaas wel 2x met 11-9. Bezweet en uitgeput verliet ik na een uurtje de court en ging terug naar het hostel. De rest van de avond gebeurde niet veel en na een burger en een biertje in de Little Beer Quarter gingen de oogjes dan ook dicht.
De volgende dag begon met een bustocht naar de top van Mt. Victoria. Hier had je een mooi uitzicht over de stad en de zee. Vanaf de top zag ik ook een stadion liggen, het Westpac Stadium. Ik besloot om deze eens op te zoeken voor evenementen. Ik had geluk want de dag erna moest de enige Nieuw-Zeelandse voetbalclub Wellington Phoenix het opnemen tegen een ploeg uit Australië in de A-League. Op de berg werd hier dan ook een kaartje voor gekocht.
Ik besloot om de berg nu af te lopen richting de stad en dit was een leuke tocht. Bij aankomst besloot ik om nog een stapje verder te lopen richting de Botanic Garden. Een tocht van in totaal 1,5 uur ongeveer.
Na de Botanic Garden pakte ik een bus naar Zealandia. Dit is een sanctuary waar verschillende soorten vogels en hagedissen leven in een onwijs groot vrij park. Al met al een leuke tocht en na dit was de dag ook snel om. Ik sloot de dag af in Dillingers met een hapje en drankje.
De dag erna deed ik overdag niet zoveel. Ik had alles gezien wat ik wilde en buiten de haven zag ik dan ook niet veel.
Op de hostelkamer was intussen een Belg bijgekomen genaamd Richard die besloot om mee te gaan naar de voetbalwedstrijd.
Wat een ervaring was dit..even een korreltje zout pakken ogenblik…
Het stadion zat helemaal vol en de harde kern bestond uit maar liefst 55 man. De clubliederen lieten het stadion trillen en de sfeer kon je letterlijk uit de lucht plukken.
Oké back to reality…
Het stadion met een capaciteit van 60000 man zat voor 1/10 gevuld en ze kregen een pak slaag met 4-1
Toch was het niveau niet veel minder dan de eredivisie en was de ervaring op zich leuk..
De laatste avond in Wellington sloten we wederom af in de Little Beer Quarter. We werden nog vergezeld door Max, een Duitser die ook op onze kamer in het hostel erbij was gekomen.
Het was weer tijd om deze geweldige stad te verlaten. Tot nu toe mijn favoriete stad van Nieuw-Zeeland. Het was tijd voor de ferry naar het zuidereiland.
De vroegste had ik gemist dus moest helaas wachten tot 13.30uur maar op de haven leerde ik een local kennen die zoals alle nieuw zeelanders weer ontzettend aardig was. Alles wilde hij delen. Speciaal naar de winkel gegaan. Vroeg of ik ook wat wilde en no thanks zei ik. Hij keerde terug met muesli repen en drinken die ik moeilijk kon weigeren. Hierna schoof hij een briefje naar me toe en toen werd het een beetje vreemd.. Op dit briefje stond dat er buiten de haven allemaal Ambergris stenen lagen die tot wel 1000 euro waard waren in het buitenland. Ik grapte er iets mee maar deze beste man meende het serieus..
De boottocht naar het zuider eiland bestond voor de eerste 2 uur uit slapen. De 1,5 uur die volgden genoot ik op het deck van het geweldige uitzicht over de Marlborough Sounds…. WAUW!!!!
Aangekomen in Picton werd ik door een bus afgezet bij het hostel. Wederom een top hostel dit. Waar menig mensen Picton overslaan besloot ik om 2 nachten te blijven. Geweldig weer was het hier en ontzettend rustig overal en omgeven door mooie natuur. In Picton bleek het beste klimaat van NZ te zijn.
De 2e dag in Picton kreeg ik een bericht van Max die ik in Wellington ontmoet had. Hij had een auto en was van plan om richting Abel Tasman National Park te gaan en als ik wilde kon ik mee rijden. Dit kwam natuurlijk weer goed uit en hij kwam ook naar het hostel in Picton. Hier zochten we uit wat we in de aankomende dagen gingen doen.
Dinsdag ging om 05.00uur de wekker en vertrokken we richting Abel Tasman National Park. Raar maar waar was ik eens diegene die iemand moest wakker maken want Max had zijn wekker alleen op trillen gezet.
Na een rit van ongeveer 3 uur kwamen we aan bij het park waar we de auto neerzetten. We stapten op een bus die ons in 5 minuten naar de kayak verhuur brachten. Hier kregen we een korte uitleg waarna we het water opgingen. Het was eb op het moment dus de kayaks werden door een tractor het water ingereden.
De tocht begon en meteen kon je genieten van het geweldige uitzicht om je heen. Het zou zwaarder worden dan verwacht maar vol energie begonnen we.
Onderweg kwamen we langs een aantal eilanden en zagen we zeehonden zwemmen. We kwamen langs stenen met duizenden mosselen en we besloten dat dit het avondeten zou worden. Althans voor mij dan, Max had er nog nooit een gehad. Het was moeilijk zat om dichtbij te komen wegens de stroming maar Max hield vast aan een steen waardoor de kayak enigszins stil bleef waardoor ik ze kon proberen te pakken. Wat een huge mussels waren dit zeg! Na een stuk of 50/60 besloten we dat het genoeg was en 60 bleek ook de max te zijn wat je mee mocht nemen.
Op een verlaten eilandje aten we lunch en zagen we nog wat zeehonden die duidelijk hun territorium probeerden te beschermen. Dit was ook een uitgelezen mogelijkheid om de mosselen schoon te maken.
De route om de eilanden heen bleek een stuk zwaarder te zijn wegens de wind tegen. Maar ook hier weer dat prachtige uitzicht dat veel goed maakt. Het doel was om orka's te spotten maar helaas bleek dit alleen een droom te blijven.. Na ongeveer 5 uur op het water kwamen we precies op tijd terug voor de bus. Top ervaring!
Er werden boodschappen ingeslagen voor de komende dagen maar helaas waren we het bier vergeten. Al 5 minuten op de weg terug naar het hostel besloten we toch om te draaien. En wat hier gebeurde was gewoon meant to be… De plaats waar we wilden keren was letterlijk de parkeerplaats van een lokale brouwerij. Het fijne hier was dat je eerst kon proeven voordat je iets kocht. We vertrokken met ieder een sixpack..
Bij het hostel was het tijd om de zelf gevangen mosselen te gaan klaarmaken en dit bleek een feestmaal te gaan worden. Max had na één genoeg dus ik had alles lekker voor mezelf en heerlijk dat ze waren!
We sloten de avond af met een paar potten pool die ik allemaal verloor..
De volgende dag stond een 4 uur durende hike door het park op het programma. We werden afgezet door een watertaxi.
De tocht was geweldig! Een jungle met een grote diversiteit aan flora en fauna afwisselend met geweldige uitzichten over de kust en verlaten stranden. De track was op een paar stijg momenten na makkelijk te lopen en ondanks dat ik weinig slaap had gehad de nacht ervoor voelde ik me door het lopen direct weer wakker. Na 4 uur hadden we de track uitgelopen en pakte ik nog even een verbrand neusje mee op het strand..
Steeds meer waardering krijg ik voor het hiken. Heerlijk om door de natuur te lopen!!
Op donderdag vertrokken we vroeg. Max ging richting Pancake Rocks en dit kwam precies goed uit voor mij want zo kon hij me afzetten in Punakaiki.
Hier kwamen we rond 13.00uur en ging ik weer mijn eigen pad, thanks Max!
Dit leuke kustplaatsje beviel me meteen zo goed dat ik binnen 2 uur een extra nacht geboekt had.
Bij aankomst bleek ik wederom omringd te zijn door Duitsers en samen met Lena liep ik in de middag de 3 uur durende track Punakaiki River Walk. Ook dit was weer een geweldige tocht, een zogezegde ‘hidden gem’ die veel mensen laten schieten op hun weg naar Franz-Joseph. Ook hier was de diversiteit weer enorm en de rivier ernaast was prachtig! De dag werd afgesloten met een zonsondergang bij de zee.
Vandaag niet veel gedaan buiten het plannen van de komende dagen. ‘S middags even een lunch gedaan bij de cafe hier om de hoek. Waar de man achter de bar vroeg waar ik vandaan kwam. Toen ik zei Nederland bleek hij daar zelf gewoond te hebben voor 6 maanden. En nee niet in de bekende plaatsen maar doodleuk in Heerlen aan de Schaesbergerweg.. Small world…
De rest van de dag werden de Pancake Rocks opgezocht en het ‘s avonds wederom een schitterende zonsondergang. Twee heerlijke dagen in dit rustige kustplaatsje..
Next stop is Franz-Joseph… Seeya! ✌️🌏
De dag begint met een ontbijt waarna ik richting de zee loop. Meteen straalt de gezelligheid van de stad af. Een goede 20 graden helpt hier natuurlijk aan mee maar het zijn de mensen, de locatie, de kleine winkeltjes en de aparte architectuur die de sfeer creëren.
Ik loop langs de baai en zie van bovenaf een schaduw door het water gaan. Ik moest even 2x kijken maar het bleek een rog te zijn. Ik had het geluk dat ik in Fiji al eens de schoonheid van deze dieren mocht aanschouwen. En dat ik dan nota bene in mijn eerste ochtend in Wellington niet 1 maar wel 3 roggen heb zien zwemmen maakte voor mij meteen de dag goed.
Aan het water bracht ik de komende 2 uur door waarna ik richting het Te Papa museum liep. Gratis entree en ik moet zeggen een geweldig en interessant museum. Hier ligt de enige reuzeninktvis ter wereld opgeborgen. Ook de historie van de Maori was leuk om terug te zien. Het leukste weetje kwam op naam van Lake Taupo te staan. Het grootste meer van NZ blijkt de grootste vulkaan van het land onder het water te verschuilen.
Na het museum liep ik richting de supermarkt waar ik onderweg nog even stopte bij een basketbalveld. Hier waren wat lokale jongeren aan het spelen. Ik nam plaats als enige toeschouwer en het duurde niet lang voordat ze vroegen of ik mee wilden spelen. Dit wilde ik als fanatiek sportman natuurlijk.
We speelden een 4 tegen 4 partijvorm waarbij ik niet veel ballen aangespeeld kreeg. Ik maakte wel een aantal mooie steals en van de drie schoten raakte ik er 2. We verloren helaas wel 2x met 11-9. Bezweet en uitgeput verliet ik na een uurtje de court en ging terug naar het hostel. De rest van de avond gebeurde niet veel en na een burger en een biertje in de Little Beer Quarter gingen de oogjes dan ook dicht.
De volgende dag begon met een bustocht naar de top van Mt. Victoria. Hier had je een mooi uitzicht over de stad en de zee. Vanaf de top zag ik ook een stadion liggen, het Westpac Stadium. Ik besloot om deze eens op te zoeken voor evenementen. Ik had geluk want de dag erna moest de enige Nieuw-Zeelandse voetbalclub Wellington Phoenix het opnemen tegen een ploeg uit Australië in de A-League. Op de berg werd hier dan ook een kaartje voor gekocht.
Ik besloot om de berg nu af te lopen richting de stad en dit was een leuke tocht. Bij aankomst besloot ik om nog een stapje verder te lopen richting de Botanic Garden. Een tocht van in totaal 1,5 uur ongeveer.
Na de Botanic Garden pakte ik een bus naar Zealandia. Dit is een sanctuary waar verschillende soorten vogels en hagedissen leven in een onwijs groot vrij park. Al met al een leuke tocht en na dit was de dag ook snel om. Ik sloot de dag af in Dillingers met een hapje en drankje.
De dag erna deed ik overdag niet zoveel. Ik had alles gezien wat ik wilde en buiten de haven zag ik dan ook niet veel.
Op de hostelkamer was intussen een Belg bijgekomen genaamd Richard die besloot om mee te gaan naar de voetbalwedstrijd.
Wat een ervaring was dit..even een korreltje zout pakken ogenblik…
Het stadion zat helemaal vol en de harde kern bestond uit maar liefst 55 man. De clubliederen lieten het stadion trillen en de sfeer kon je letterlijk uit de lucht plukken.
Oké back to reality…
Het stadion met een capaciteit van 60000 man zat voor 1/10 gevuld en ze kregen een pak slaag met 4-1
Toch was het niveau niet veel minder dan de eredivisie en was de ervaring op zich leuk..
De laatste avond in Wellington sloten we wederom af in de Little Beer Quarter. We werden nog vergezeld door Max, een Duitser die ook op onze kamer in het hostel erbij was gekomen.
Het was weer tijd om deze geweldige stad te verlaten. Tot nu toe mijn favoriete stad van Nieuw-Zeeland. Het was tijd voor de ferry naar het zuidereiland.
De vroegste had ik gemist dus moest helaas wachten tot 13.30uur maar op de haven leerde ik een local kennen die zoals alle nieuw zeelanders weer ontzettend aardig was. Alles wilde hij delen. Speciaal naar de winkel gegaan. Vroeg of ik ook wat wilde en no thanks zei ik. Hij keerde terug met muesli repen en drinken die ik moeilijk kon weigeren. Hierna schoof hij een briefje naar me toe en toen werd het een beetje vreemd.. Op dit briefje stond dat er buiten de haven allemaal Ambergris stenen lagen die tot wel 1000 euro waard waren in het buitenland. Ik grapte er iets mee maar deze beste man meende het serieus..
De boottocht naar het zuider eiland bestond voor de eerste 2 uur uit slapen. De 1,5 uur die volgden genoot ik op het deck van het geweldige uitzicht over de Marlborough Sounds…. WAUW!!!!
Aangekomen in Picton werd ik door een bus afgezet bij het hostel. Wederom een top hostel dit. Waar menig mensen Picton overslaan besloot ik om 2 nachten te blijven. Geweldig weer was het hier en ontzettend rustig overal en omgeven door mooie natuur. In Picton bleek het beste klimaat van NZ te zijn.
De 2e dag in Picton kreeg ik een bericht van Max die ik in Wellington ontmoet had. Hij had een auto en was van plan om richting Abel Tasman National Park te gaan en als ik wilde kon ik mee rijden. Dit kwam natuurlijk weer goed uit en hij kwam ook naar het hostel in Picton. Hier zochten we uit wat we in de aankomende dagen gingen doen.
Dinsdag ging om 05.00uur de wekker en vertrokken we richting Abel Tasman National Park. Raar maar waar was ik eens diegene die iemand moest wakker maken want Max had zijn wekker alleen op trillen gezet.
Na een rit van ongeveer 3 uur kwamen we aan bij het park waar we de auto neerzetten. We stapten op een bus die ons in 5 minuten naar de kayak verhuur brachten. Hier kregen we een korte uitleg waarna we het water opgingen. Het was eb op het moment dus de kayaks werden door een tractor het water ingereden.
De tocht begon en meteen kon je genieten van het geweldige uitzicht om je heen. Het zou zwaarder worden dan verwacht maar vol energie begonnen we.
Onderweg kwamen we langs een aantal eilanden en zagen we zeehonden zwemmen. We kwamen langs stenen met duizenden mosselen en we besloten dat dit het avondeten zou worden. Althans voor mij dan, Max had er nog nooit een gehad. Het was moeilijk zat om dichtbij te komen wegens de stroming maar Max hield vast aan een steen waardoor de kayak enigszins stil bleef waardoor ik ze kon proberen te pakken. Wat een huge mussels waren dit zeg! Na een stuk of 50/60 besloten we dat het genoeg was en 60 bleek ook de max te zijn wat je mee mocht nemen.
Op een verlaten eilandje aten we lunch en zagen we nog wat zeehonden die duidelijk hun territorium probeerden te beschermen. Dit was ook een uitgelezen mogelijkheid om de mosselen schoon te maken.
De route om de eilanden heen bleek een stuk zwaarder te zijn wegens de wind tegen. Maar ook hier weer dat prachtige uitzicht dat veel goed maakt. Het doel was om orka's te spotten maar helaas bleek dit alleen een droom te blijven.. Na ongeveer 5 uur op het water kwamen we precies op tijd terug voor de bus. Top ervaring!
Er werden boodschappen ingeslagen voor de komende dagen maar helaas waren we het bier vergeten. Al 5 minuten op de weg terug naar het hostel besloten we toch om te draaien. En wat hier gebeurde was gewoon meant to be… De plaats waar we wilden keren was letterlijk de parkeerplaats van een lokale brouwerij. Het fijne hier was dat je eerst kon proeven voordat je iets kocht. We vertrokken met ieder een sixpack..
Bij het hostel was het tijd om de zelf gevangen mosselen te gaan klaarmaken en dit bleek een feestmaal te gaan worden. Max had na één genoeg dus ik had alles lekker voor mezelf en heerlijk dat ze waren!
We sloten de avond af met een paar potten pool die ik allemaal verloor..
De volgende dag stond een 4 uur durende hike door het park op het programma. We werden afgezet door een watertaxi.
De tocht was geweldig! Een jungle met een grote diversiteit aan flora en fauna afwisselend met geweldige uitzichten over de kust en verlaten stranden. De track was op een paar stijg momenten na makkelijk te lopen en ondanks dat ik weinig slaap had gehad de nacht ervoor voelde ik me door het lopen direct weer wakker. Na 4 uur hadden we de track uitgelopen en pakte ik nog even een verbrand neusje mee op het strand..
Steeds meer waardering krijg ik voor het hiken. Heerlijk om door de natuur te lopen!!
Op donderdag vertrokken we vroeg. Max ging richting Pancake Rocks en dit kwam precies goed uit voor mij want zo kon hij me afzetten in Punakaiki.
Hier kwamen we rond 13.00uur en ging ik weer mijn eigen pad, thanks Max!
Dit leuke kustplaatsje beviel me meteen zo goed dat ik binnen 2 uur een extra nacht geboekt had.
Bij aankomst bleek ik wederom omringd te zijn door Duitsers en samen met Lena liep ik in de middag de 3 uur durende track Punakaiki River Walk. Ook dit was weer een geweldige tocht, een zogezegde ‘hidden gem’ die veel mensen laten schieten op hun weg naar Franz-Joseph. Ook hier was de diversiteit weer enorm en de rivier ernaast was prachtig! De dag werd afgesloten met een zonsondergang bij de zee.
Vandaag niet veel gedaan buiten het plannen van de komende dagen. ‘S middags even een lunch gedaan bij de cafe hier om de hoek. Waar de man achter de bar vroeg waar ik vandaan kwam. Toen ik zei Nederland bleek hij daar zelf gewoond te hebben voor 6 maanden. En nee niet in de bekende plaatsen maar doodleuk in Heerlen aan de Schaesbergerweg.. Small world…
De rest van de dag werden de Pancake Rocks opgezocht en het ‘s avonds wederom een schitterende zonsondergang. Twee heerlijke dagen in dit rustige kustplaatsje..
Next stop is Franz-Joseph… Seeya! ✌️🌏
Groet, Ger