Tigershark en begin van Nieuw-Zeeland

De wekker gaat, het is 05.30 en nog half in slaap modus sta ik op. Het is vandaag tijd voor de tigershark duik op Beqa island!!!

We worden opgepikt en afgezet bij een resort waar we wachten totdat de boot ons oppikt. Zonder enig ontbijt in de maag maken we ons langzaam op voor de dag van ons leven.

De boot arriveert en de tocht van een uur kan beginnen. Het was behoorlijk winderig en de boot maakte dan ook de nodige schommelingen. Iedereen was nog wat slaperig en dus waren het ook alleen Nils en ik die de ogen open hadden. Dit betaalde zich uit want halverwege de tocht zagen we langs de boot een enorm grote schildpad zwemmen van minimaal een meter groot. Wat een geluk wederom en de dag begon meteen goed.

We kwamen aan op het eiland en werden begeleid richting het materiaal waar we onze gear uit zochten. Hier kwamen we nog een aantal andere vrijwilligers tegen die ook de duik gingen doen. We kregen een kleine briefing en werden onder een regenbui begeleidt naar de boot.

Eenmaal op de boot aangekomen werd de gear gecontroleerd en vertrokken we richting de duikplaats. De regen werd er niet minder op en hoe verder we de zee opgingen hoe heftiger de wind werd. Wat zeg ik heftig, het leek wel een begin van een cycloon (later kwam ik door een bericht van reiziger Sil erachter wat een echte cycloon was!!)

Maar toch, golven die steeds hoger werden en de regen en wind wat steeds toenam. Er waren duikers op de boot die meer dan 100 duiken op hun naam hadden op plaatsen over de wereld die nog nooit in deze omstandigheden gedoken hadden. Daar stond ik dan als rookie met 16 duiken klaar om in een storm te gaan duiken..

Heel even dacht ik ze gaan het afblazen en dit zouden ze op heeeeel veel andere plekken ook gedaan hebben.. Maar nee hoor, “alright everybody get ready we're going in” werd er geroepen en ietwat gespannen maakte ik me klaar.

Het was een kunst om erin te springen want de boot ging op een rap tempo op en neer maar uiteindelijk raakte we het water en de volgende challenge kon beginnen, naar beneden gaan.. We zouden op 22 meter achter een rif gaan zitten maar daar komen was nog niet zo gemakkelijk. Ik probeerde omlaag te gaan maar telkens als ik zakte werd ik door de golven weer omhoog geduwd.

Na 1 minuut struggelen kwam er een moment waar even geen golf kwam en dit was dan ook mijn moment om naar beneden te gaan. Eenmaal op 5 meter diepte verdween de stroming en konden we met gemak naar de plek toe zakken.

Aangekomen achter het rif ontstond er een moment van pure kalmte. Het was nu wachten op de tijgerhaai… De vele vissen van behoorlijk formaat stalen de show in het begin en het waren de Rainbow Runners en de Giant Trevallies die de toon zette.

Eerst waren het 2 of 3 grey reef sharks die passeerden maar na 5 minuten klonk het getik op de zuurstoffles en het moment was aangebroken, er was een tijgerhaai in de buurt. De ogen scherp als een havik en het gevoel alsof je uit een vliegtuig gaat springen.

En daar kwam de eerste, een 4 meter lange tijgerhaai passeerde ons. Dit gevoel is echt bijna niet te beschrijven. Het is geweldig! Alsof de bullsharks een week eerder al niet genoeg waren kwamen de tijgerhaaien nóg dichterbij.
Het duurde dan ook niet lang voordat er een 5 meter lang zwanger vrouwtje op me af zwemde. Net voordat ze mijn gezicht raakte zwom ze langs me… ONGELOOFLIJK!!!! Tranen in mijn ogen en ik kan je met alle eerlijkheid vertellen dat dit tot nu toe het mooiste moment uit mijn leven is geweest! Nog steeds als ik er weer aan terugdenk zit ik op het puntje van mijn stoel vol enthousiasme en bewondering. De beelden zitten in mijn hoofd vastgepind!

Er ging een half uur voorbij en we zwommen terug naar 5 meter waar we de safety stop deden. Hier was het vastklampen aan het touw want anders werd je weggeduwd door de golven. Eenmaal op de boot geklommen keken we elkaar allemaal aan en het was even stil voor 5 seconden. Hierna volgde de ene uitspraak na de andere. “Dude wtf was going on down there!!” of “Did you see how big that shark was!!” of “Jesus F*cking Christ that thing was huge!!”

Allemaal nog in extase deelden we gezamenlijk alle ervaringen van zojuist onder het genot van een stuk cake en een glas siroop. De crew had andere zaken aan het hoofd, de boot was vol water aan het lopen en met 5 man probeerden ze door middel van emmers het water eruit te krijgen. Ze zagen in dat dit in het diepe met deze golven niet werkte en besloten dan ook om iets richting een eilandje te gaan. Dit werkte uiteindelijk ook en na ongeveer 1,5 uur maakte we ons op voor duik 2.

Op deze 2e duik lieten de Tigers iets langer op zich wachten maar dit maakte het natuurlijk niet minder indrukwekkend als ze dan weer tevoorschijn kwamen. Op deze duik werden we eerst op iets anders getrakteerd. Nils zat naast me en maakte een L met zijn hand voor zijn gezicht en ik dacht “vent je bent zelf een loser”.. Hij bedoelde natuurlijk iets anders.. Er was een Sickle Fin Lemon Shark in de buurt!!! En het was geen kleintje... Ook deze had ik op mijn reis nog niet gezien en was dan ook een leuk cadeautje!

Na een half uur zat ook deze duik er weer op en eenmaal boven gekomen begreep ik dat andere duikers ook nog een stingray gezien hadden van 1,5 á 2 meter.. Tsjaa je kan niet alles hebben dacht ik bij mezelf.. We sloten de middag af met een lunch op het eiland.

De volgende dag was mijn laatste en besloten we om naar Suva te gaan. Hier werd wat gewinkeld, gegeten en gechilld en rond 18.00uur maakte we ons weer een weg terug naar het appartement. Aangezien het mijn laatste avond was probeerde ik iedereen op te trommelen om nog een drankje te gaan doen en the Establishment werd weer een beetje rijker gemaakt.

Zondag werden de vele nieuwe mensen die ik in deze korte tijd had leren kennen vaarwel gezegd en vertrok ik met de bus richting Nadi Airport. Thanks everybody for an amazing time!!!

Ik had al zoveel geluk gehad met alle vluchten deze reis en ook nu was het weer prijs. Mijn vlucht die om 18.10uur zou vertrekken had 3,5 uur vertraging. Ik kreeg als vergoeding wel een voucher van 30 dollar waar ik wat te eten van kon halen, dat dan weer wel.. Net op het moment dat ik aan mijn cake begon ging plots het brandalarm af. Ik keek op maar zag iedereen blijven staan en at dus rustig mijn cake verder. Totdat ik opkeek en het halve vliegveld leeg was en iedereen geëvacueerd werd naar buiten.

Binnen 10 minuten kwam er een gepantserde brandweerwagen aanrijden met welgeteld 2 brandweermannen. Het bleek loos alarm te zijn want na 15 minuten konden we weer terug naar binnen.

De vlucht vertrok uiteindelijk om 22.00 uur en na zo'n 3 uurtjes had ik een NZ arrival card in handen en liep ik richting de immigratie. Een simpele hallo en het aangeven hoelang ik zou verblijven in NZ was genoeg voor een stempel in het paspoort erbij te krijgen. Na het ophalen van een simkaart bij Spark zocht ik een bus op om richting hostel te gaan.

Het was even kijken of er wel nog bussen reden omdat het toch al 02.30uur was maar ik had geluk want de skybus zou me naar Auckland brengen. Ik gaf aan waar ik moest zijn en na ongeveer 10 haltes werd er gestopt en vertelde de chauffeur me dat ik in de buurt was.

Ik liep de K-road op en pakte mijn telefoon uit me zak om het adres in te tikken. Deze had nog maar 3% en ik moest dan ook snel zijn. Er ontstond het volgende.. Mijn navigatie gaf aan dat ik nog 5,5 uur moest lopen 😂 en viel direct erna uit. Maar ik had geluk want er liepen nog wat jongeren naar een kroeg te zoeken die open was en ze wezen me dan ook even de weg.

Aangekomen bij Haka Lodge Backpackers was alles goed geregeld. Ik had in een mail alle informatie gekregen wat ik moest doen als ik later dan 23.00uur zou aankomen en dit had ik dan ook opgeschreven. Het enige probleem was mijn bed vinden in het donker maar ook dit verliep gelukkig vrij snel.

De volgende dag liep ik de openbare ruimte in om wat nieuwe vrienden te maken. Helaas zaten de aanwezigen zo diep in hun telefoon gekluisterd dat er nauwelijks een blik werd gegund.

Ik stuurde Emma een bericht, een andere vrijwilliger op het project in Fiji die op het moment ook in Nieuw-Zeeland verbleef.

We pakten een ontbijtje en liepen vervolgens door naar een art gallery wat gratis was. Nog steeds snap ik niets van kunst..

Hierna verkende we de stad en liepen we richting Ponsonby, een gezellig straatje waar we stopten bij ‘little bird cafe’. Hier dronken we een organische smoothie en aten we wat cake. Echt een aanrader dit cafeetje trouwens!!

We vervolgden de weg richting de haven en na een stevige wandeling stopten we aan het water waar we het eerste lokale bier proefden. Na 2 uurtjes besloten we hier ook te eten. Een versgebakken vis van de dag, een grouper werd mijn avondeten. We sloten de avond af in de bios bij de film Thor-Ragnarok, een super grappige marvel film. Al met al een gezellig dagje!

De volgende dag maakte ik even gebruik van eindelijk goede WiFi te hebben en zette ik al mijn foto's op dropbox. Verder dan de straat uit voor een ontbijtje kwam ik voor de middag dan ook niet.

‘S middags verkende ik de stad nog wat meer en belandde uiteindelijk bij de haven om wat te gaan eten. Ik stopte bij de Crab Shack en hier at ik de lekkerste visburger met vers gevangen vis die ik ooit gehad had.

De bedoeling was om de dag erna Auckland te verlaten. Dat was de bedoeling nogmaals… Het was pas rond 20.00uur dus besloot een bar op te zoeken voor een drankje… of 2…

Ik gebruikte google voor een top 10 gezellige backpack barren en liep Cassette 9 naar binnen. Buiten 2 stevige kiwi drinkers aan het balkon was deze bar nagenoeg leeg en ik dacht dan ook snel weer weg te zijn..

Het liep even anders.. De bar stroomde binnen 1,5 uur helemaal vol en ik kreeg zelfs een lot in mijn handen gestopt waarmee je prijzen kon winnen. Ik werd vergezeld aan een tafel door 2 Amerikanen, een Argentijn en een Ierse.

De drankjes vloeide rijkelijk en nadat bleek dat een van de Amerikaanse dames ook nog een prijs had gewonnen kwamen de shots op tafel. Zoete rotzooi shots waren het maar je drinkt het toch maar he, en nee niet om ruig te doen..

De voetjes gingen van de grond en na wat gek doen vlogen de uren voorbij. Ik kwam bij wat locals aan een tafel te staan die een fles wodka voor zich hadden staan. En ook hier werden de drankjes me in de handen gegeven. De avond vorderen maar helaas mijn herinneringen van deze avond niet. Ik schrok rond 05.00uur wakker voor mijn hostel en volgens een andere reiziger lag ik daar al sinds een half uurtje. De telefoon was wederom leeg en ik was de code van de deur vergeten dus vandaar waarschijnlijk..

De volgende dag werd het nog mooier, ik moest namelijk om 10.00uur uitgecheckt zijn.. Om 10.20uur werd ik (niet voor het eerst in mijn leven) wakker geroepen en moest binnen een kwartier buiten zijn. De kater was er nog niet want ik was gewoon nog zat van de avond ervoor en zo liep ik dan ook naar buiten.

Ik had nog niets gepland want leefde tot nu toe met de dag in NZ en nu moest ik dan ook zo snel mogelijk een hostel vinden om mijn roes uit te slapen.. Een subway broodje en een flesje water hielpen me de rest van de dag door en ik eindigde bij queen street backpackers. Die avond probeerde ik wel nog om via kiwi experience een busrit te regelen door het noord en zuid eiland. Echter door een betalingsprobleem aan hun kant lukte dit niet en zat ik dus nog een dag in Auckland.

Deze benutte ik wel goed want ik stond vroeg op om naar Mt Eden te lopen waar je vanaf een slapende vulkaan een mooi uitzicht hebt over de stad. De rest van de dag liep ik nog door wat parkjes en genoot ik van het zonnetje. Ik sloot de dag af met eten bij Nando’s, waar ik een chicken wrap at.

Kiwi experience had nog steeds niet gereageerd en omdat ik toch de volgende dag wilde vertrekken besloot ik om eens via social media pagina ‘New Zealand Backpackers’ te zoeken naar iemand die een plaats vrij had in de auto.

Ik reageerde op een post van een Nederlands meisje genaamd Fianne en binnen 2 uurtjes had ik een reactie terug. En wat bleek nu, ze was samen met een vriendin en gingen naar het verre noorden en hadden een plaats in de camper vrij. Na telefonisch contact spraken we de volgende ochtend om half 10 af bij hun hostel.

Ik ontmoette de beide dames genaamd Fianne en Nadine en leerde ze op weg naar de camper verhuurplaats wat beter kennen. Ze gingen een campervan huren en als ik mijn rijbewijs liet zien zou ik ook als 3e bestuurder worden gezien en dus ook kunnen rijden.

De eerste plaats waar we naartoe gingen was Cape Reinga, het meest noordelijke punt van Nieuw-Zeeland. Op deze plek komen de Tasman Sea en the Pacific samen wat behoorlijk indrukwekkend is om te zien. En ook het uitzicht is magnifiek! De tocht ernaartoe was behoorlijk lang en verder dan dit gingen we vandaag ook niet.

We bleven overnachten op de nabijgelegen parkeerplaats wat later zou blijken niet te mogen toen de volgende ochtend een vriendelijke ranger ons vroeg wat we hier deden. We kwamen er met een waarschuwing van af en na een ontbijtje vervolgden we de weg richting Paihia in the Bay of Islands.

Hier kwamen we vroeg in de middag aan. Paihia was een rustig klein stadje gelegen aan het water met een heerlijk uitzicht over de zee en een aantal eilanden. Hier werden de lichaampjes gebruind en speelden we wat kaartspellen aan het water. Gegeten werd ook aan het water, op de campingtafel werden broodjes frankfurter klaargemaakt. We verbleven de nacht een half uur verderop op een free campground.

De volgende dag stond er weer een lange rit op de planning. We gingen naar Piha, een leuk kustplaatsje in het westen van het Noorder-Eiland. Eenmaal aangekomen op een parkeerplaats regelde Fianne een slaapplaats bij een local in de tuin en werden de wandelschoenen aangetrokken om naar een waterval te lopen, the Kite Kite Falls.

Het bleek maar een tocht van een half uur te zijn naar de waterval maar het uitzicht was geweldig. Je kon nog een kleine hike doen naar de top en vanaf hier was het natuurlijk nog mooier!

Met nog frisse benen besloten we na de waterval nog even door te hiken en kozen een pad voor gevorderden van ongeveer 2 uur. Dit was echt een supervette tocht en de moeilijkheidsgraad werd met het half uur hoger. Het pad was smal en de modder en water op het pad maakte de challenge nog iets moeilijker. Als je het al een pad kan noemen dan want veel bordjes waren er niet.

De tocht kwam na ongeveer 2 uur ten einde en we kwamen uit op de straat. Hier kwamen we tot het besef dat het vanaf hier nog een dik uur lopen was. Behoorlijk uitgeput besloten we dan ook om te liften.

Dit duurde niet lang want binnen 5 minuten kwam een busje ons tegemoet wat eerst langs ons was gereden. De chauffeur riep uit het raam. “come on mates, hop in the back”. We openden de schuifdeur en hier bleek een huis bank in te staan waar nog 3 mensen op zaten 😂 😂. Ze waren onderweg naar het strand om wat biertjes te doen.
Met deze chille mensen beklommen we Lion's Rock, een behoorlijk grote rots die in het begin van de zee lag en vanaf waar je een geweldig uitzicht had! Ook weer leuk waar zo'n lift tochtje je naar toe brengt. Already in love with this amazing country and its people!!

We sloten de avond af in een klein restaurant waar we aten en wat lokale biertjes proefden.

Gisteren hebben we Te Anga bezocht waar we naar the Marokopa Falls, the Piri Piri Cave en de Mangapohue Natural Bridge zijn gegaan. Dit zou ook de eerste nacht worden dat we betaald op een camping plaats zouden verblijven, namelijk in Waitomo. Hier werd de avond afgesloten met een verdomd lekker op locatie gebrouwen bier, genaamd de ‘King Country Pale Ale’. Zegt het voort mensen..

Alleen vandaag nog lieve lezers en dan laat ik jullie weer met rust voor de komende 10 dagen. Sorry als het misschien iets te uitgebreid is allemaal maar soms neemt mijn enthousiasme het blog over..

Vandaag zijn we naar de Waitomo Caves gegaan waar we een activiteit hadden waarbij je op banden door de donkere grotten gaat. Hier kun je de sprookjesachtige glowworms zien wat toch echt wel indrukwekkend is. Je waant je heel even in een andere wereld als je dit in alle rust aanschouwd. Het was een beetje toeristisch en snel voorbij maar al met al weer een vette ervaring erbij!

See you next time my dear readers.. We meet again on my next adventures!! ✌️ 🌍