Het wonen en werken in Melbourne
22 maart 2018 - Melbourne, Australië
Het weekend is begonnen en het ‘s middags komen we aan in Melbourne. De tassen worden gedropt in het hostel en we verkennen de stad een beetje. De stad was voor mij natuurlijk al bekend aangezien ik hier kerst had gevierd. Maar toch was het vaak even zoeken hoe waar te komen. Het is natuurlijk ook een grote stad.
Victoria State Library werd opgezocht en zoals ik al verklapte in mijn laatste blog moest ik opzoek gaan naar werk. Al het gespaarde geld was bijna op en ik zat op het punt dat ik mijn nood buffer moest aanbreken.. Dit was natuurlijk niet de bedoeling!
De uren vlogen voorbij en menig mailtjes met daarin cv en sollicitatie brieven werden rondgestuurd. De eerste stappen naar een werkleven in Melbourne waren gezet.
Een positieve reactie volgde snel en de daaropvolgende maandag kon ik op gesprek komen bij uitzendbureau ASAP Recruitment.
Hoewel ik dacht direct een baan te krijgen bleek dit slechts een inschrijving te zijn waar vele andere mensen me voor waren.
Maar niet getreurd want in de bus terug naar het hostel kreeg ik een sms of ik de volgende dag wilde werken voor VCS in Camberfield. Onwetende wat me te wachten stond en ijverig naar werk zei ik natuurlijk yes ma'am!
De eerste werkdag begon lekker… De Trein van 05.46 richting Upfield kwam nooit opdagen en aangezien ik niet de eerste werkdag te laat wilden komen pakte ik een uber richting werk.. Duur grapje van 34 dollar maar we waren ruim op tijd.
VCS bleek te staan voor Victoria Cold Storage. Het was een opslagplaats voor vooral vleeswaren. Het was wel een beetje ironisch aangezien ik sinds die afgelopen zondag besloten had om het geen vlees en vis eten eens een kans te geven.
Meteen werd duidelijk dat chaos een behoorlijke understatement is in dit bedrijf. Wat een ongeorganiseerd drama! 8 heftrucks die elkaar kriskras passeren en per minuut hoor je dan ook iemand toeteren.
Dan naar mijn werk voor de eerste dagen. Dozen sjouwen.. Het constant tillen van dozen tussen de 15 en 25 kilo. Vrachtwagens lossen en laden. Complete karkassen in en uitladen. De hoeveelheid aan vlees wat hier per dag binnenkomt en uitgaat, niet meer normaal…
De intelligentie op de werkvloer was ook van een behoorlijk hoog niveau. Een snuggere daar legde me elke dag weer opnieuw uit hoe ik de dozen op de pallet moest plaatsen. En dat ik goed op moest letten op de nummers. “Yes mate I will” was mijn reactie telkens maar nadat hij me probeerde uit te leggen hoe ik een stanleymes moest gebruiken reageerde ik ietwat gefrustreerd. “Dude I'm not fucking stupid”
Het werkleven was weer een feit en de dagen en weken vlogen om. In het begin dacht ik dat ik binnen een aantal dagen zou stoppen maar je went eraan en met de 💵💵 in het achterhoofd bleef de motivatie om door te gaan.
Na 2 weken werken gaf ik aan de manager aan dat ik ook een heftruck rijbewijs had en nadat hij mijn pasje zag ging hij met de baas praten of het rijden een mogelijkheid was.
Binnen een aantal dagen sprak hij me aan en zei “alright mate let's go, get on the fork. If you're too slow or shit you're fired”. Hij zei het op een grappige manier maar volgens mij was hij serieus..
Er wordt je nul uitgelegd en je wordt gewoon voor de leeuwen gegooid. Rijden daar in die chaos, pfff een ervaring opzich! Het duurde dan ook een tijdje voordat ik op mijn gemak was maar ze waren onder de indruk. Een nieuwe functie was een feit en ja een keuze tussen rijden op een heftruck of het tillen van dozen is natuurlijk makkelijk gemaakt.
Zoals ik al zei vliegen de weken voorbij. Er wordt buiten werken ook niet veel gedaan. Sparen staat weer hoog in het vaandel om weer door te kunnen reizen. Maar waar naar toe blijft een groot vraagstuk voor nu.. Buiten dat ik de westkust graag wil zien, mede om daar te gaan duiken. Zijn er ook meerdere landen in Azië en Oceanië die ik graag wil bezoeken. We zien het allemaal wel, niks moet alles mag. Heerlijk die vrijheid…
In de avonden belandden we meestal bij een goedkoop Aziatisch restaurant. En na het eten vaak in het casino om het sparen iets te versnellen. Wat natuurlijk niet altijd werkt… We spelen alleen poker dus geen andere bullsh*t. Just to let you know..
In de weekenden wordt er meestal ergens een drankje genuttigd en een dansje gedaan. En ik blijf Melbourne een heerlijke stad vinden. Elk weekend is er wel iets te doen!
We zijn naar het St. Kilda Festival gegaan een tijdje terug. Gratis en een super leuke sfeer. Lekker alternatief met leuke aparte artiesten.
Een dance feest was ook niet uitgesloten natuurlijk. Lekkere beats en een chille vibe. Ook genieten!
We zijn een keer terug de tijd ingegaan naar een disco/soul party. De locatie en aankleding brachten je echt decennia terug. Lekker gek doen op happy muziek, heerlijk!
Op een zaterdag een tijdje terug was er White Night in Melbourne. Een feest met heel veel aparte lichtshows. Graffiti contests met uitzonderlijk mooie werken. En een massa aan mensen op de straten. Zoals ik al zei is er ieder weekend wel iets te doen hier.
Het werkleven ging door en het ging zo goed dat ze me een contract willen aanbieden om voor vast te komen werken. Met het oog op verdere avonturen en landen wordt dit natuurlijk moeilijk en niet mogelijk.. En eerlijk gezegd denk ik ook niet dat ik het daar langer dan 3 maanden zou volhouden. Wat een depressieve mensen werken daar zeg..
Even terug naar de stad. Twee hoogtepunten betreft eten hier. Een is OM Vegetarian, een Indisch restaurant waar je voor $6,50 ongelimiteerd kunt eten. Heerlijke curries! De ander is Lord of the Fries, een vegan restaurant dat gespecialiseerd is in vegan fastfood. Toch wel raar in het begin, een cheeseburger met nep vlees en nepkaas maar echt wat een goed eten daar.
Het afgelopen weekend zijn we erop uitgetrokken. Pepijn was terug uit Maleisië en samen met Sil hebben we hem opgepikt en werd het een weekend roadtrip naar de Great Ocean Road en Grampians National Park.
Een geweldige route om te rijden langs de mooie kustlijnen met een paar bekende hoogtepunten op de weg. Weer even de toerist uithangen na al dat werken haha 😝
We stopten nog even om de zonsondergang te zien en dit was weer een momentje van Mother Nature at it's best!!! De avond was gevallen en we stopten bij een pizza tentje waar ik een van de lekkerste pizza's ooit gegeten heb. Hierna volgde de weg richting Hamilton waar we een overnachting hadden.
Onderweg ontstond een discussie. Er bleek namelijk een bijzondere lichtshow plaats te vinden in het weiland langs de weg. Het vreemde was dat het maar op één bepaalde plek was. De lucht kleurde daar oranje maar de zon was al lang onder.
Er werd vanalles opgezocht maar een duidelijk antwoord kwam er niet. Totdat in het weiland links naast ons dit verschijnsel zich ook prijs gaf. En wat bleek nu, het was een immense bosbrand van tientallen kilometers lang. Ook al zagen we het niet van heel dichtbij, de grootte ervan was niet normaal en het moet ook even geduurd hebben eer dat die geblust zou zijn.
De wind stond de andere kant op dus de weg naar Hamilton was veilig. Na een overnachting hier vertrokken we de dag erna richting Grampians National Park.
Hier werden wat mooie viewpoints meegepikt. Een daarvan kon zo uit de beste animatiefilm ‘the Lion King’ komen. Er werd dan ook even de bekende ‘mufasa’ move gedaan..
Ook leuk om al die tropische vogels te zien, die verbazend genoeg allemaal heel tam zijn. Er werd op deze trip trouwens ook de eerste koala gezien. Hoog in de boom was hij/zij slapend het punt van aandacht onder een groep toeristen.
Back to the present.. Het is donderdag avond en komende maandag ben ik 6 maanden weg van huis. De planning was na 6 maanden terug te keren maar van deze vrijheid wil ik nog lang geen afscheid nemen en dus heb ik besloten om langer te blijven. Hoe veel langer? Tsja… Only time will tell…
Op het moment lig ik lekker lui te bankhangen. Dit weekend is het tijd voor de Formule 1. Lang naar uitgekeken maar komende zondag is het dan toch echt zo ver. De eerste race van het seizoen vindt plaats in het Albert Park in Melbourne. MAX VERSTAPPEN FOR 1ST!!!
Tot de volgende aflevering luitjes! Peace!!!! 🤙 🌏✌️
Victoria State Library werd opgezocht en zoals ik al verklapte in mijn laatste blog moest ik opzoek gaan naar werk. Al het gespaarde geld was bijna op en ik zat op het punt dat ik mijn nood buffer moest aanbreken.. Dit was natuurlijk niet de bedoeling!
De uren vlogen voorbij en menig mailtjes met daarin cv en sollicitatie brieven werden rondgestuurd. De eerste stappen naar een werkleven in Melbourne waren gezet.
Een positieve reactie volgde snel en de daaropvolgende maandag kon ik op gesprek komen bij uitzendbureau ASAP Recruitment.
Hoewel ik dacht direct een baan te krijgen bleek dit slechts een inschrijving te zijn waar vele andere mensen me voor waren.
Maar niet getreurd want in de bus terug naar het hostel kreeg ik een sms of ik de volgende dag wilde werken voor VCS in Camberfield. Onwetende wat me te wachten stond en ijverig naar werk zei ik natuurlijk yes ma'am!
De eerste werkdag begon lekker… De Trein van 05.46 richting Upfield kwam nooit opdagen en aangezien ik niet de eerste werkdag te laat wilden komen pakte ik een uber richting werk.. Duur grapje van 34 dollar maar we waren ruim op tijd.
VCS bleek te staan voor Victoria Cold Storage. Het was een opslagplaats voor vooral vleeswaren. Het was wel een beetje ironisch aangezien ik sinds die afgelopen zondag besloten had om het geen vlees en vis eten eens een kans te geven.
Meteen werd duidelijk dat chaos een behoorlijke understatement is in dit bedrijf. Wat een ongeorganiseerd drama! 8 heftrucks die elkaar kriskras passeren en per minuut hoor je dan ook iemand toeteren.
Dan naar mijn werk voor de eerste dagen. Dozen sjouwen.. Het constant tillen van dozen tussen de 15 en 25 kilo. Vrachtwagens lossen en laden. Complete karkassen in en uitladen. De hoeveelheid aan vlees wat hier per dag binnenkomt en uitgaat, niet meer normaal…
De intelligentie op de werkvloer was ook van een behoorlijk hoog niveau. Een snuggere daar legde me elke dag weer opnieuw uit hoe ik de dozen op de pallet moest plaatsen. En dat ik goed op moest letten op de nummers. “Yes mate I will” was mijn reactie telkens maar nadat hij me probeerde uit te leggen hoe ik een stanleymes moest gebruiken reageerde ik ietwat gefrustreerd. “Dude I'm not fucking stupid”
Het werkleven was weer een feit en de dagen en weken vlogen om. In het begin dacht ik dat ik binnen een aantal dagen zou stoppen maar je went eraan en met de 💵💵 in het achterhoofd bleef de motivatie om door te gaan.
Na 2 weken werken gaf ik aan de manager aan dat ik ook een heftruck rijbewijs had en nadat hij mijn pasje zag ging hij met de baas praten of het rijden een mogelijkheid was.
Binnen een aantal dagen sprak hij me aan en zei “alright mate let's go, get on the fork. If you're too slow or shit you're fired”. Hij zei het op een grappige manier maar volgens mij was hij serieus..
Er wordt je nul uitgelegd en je wordt gewoon voor de leeuwen gegooid. Rijden daar in die chaos, pfff een ervaring opzich! Het duurde dan ook een tijdje voordat ik op mijn gemak was maar ze waren onder de indruk. Een nieuwe functie was een feit en ja een keuze tussen rijden op een heftruck of het tillen van dozen is natuurlijk makkelijk gemaakt.
Zoals ik al zei vliegen de weken voorbij. Er wordt buiten werken ook niet veel gedaan. Sparen staat weer hoog in het vaandel om weer door te kunnen reizen. Maar waar naar toe blijft een groot vraagstuk voor nu.. Buiten dat ik de westkust graag wil zien, mede om daar te gaan duiken. Zijn er ook meerdere landen in Azië en Oceanië die ik graag wil bezoeken. We zien het allemaal wel, niks moet alles mag. Heerlijk die vrijheid…
In de avonden belandden we meestal bij een goedkoop Aziatisch restaurant. En na het eten vaak in het casino om het sparen iets te versnellen. Wat natuurlijk niet altijd werkt… We spelen alleen poker dus geen andere bullsh*t. Just to let you know..
In de weekenden wordt er meestal ergens een drankje genuttigd en een dansje gedaan. En ik blijf Melbourne een heerlijke stad vinden. Elk weekend is er wel iets te doen!
We zijn naar het St. Kilda Festival gegaan een tijdje terug. Gratis en een super leuke sfeer. Lekker alternatief met leuke aparte artiesten.
Een dance feest was ook niet uitgesloten natuurlijk. Lekkere beats en een chille vibe. Ook genieten!
We zijn een keer terug de tijd ingegaan naar een disco/soul party. De locatie en aankleding brachten je echt decennia terug. Lekker gek doen op happy muziek, heerlijk!
Op een zaterdag een tijdje terug was er White Night in Melbourne. Een feest met heel veel aparte lichtshows. Graffiti contests met uitzonderlijk mooie werken. En een massa aan mensen op de straten. Zoals ik al zei is er ieder weekend wel iets te doen hier.
Het werkleven ging door en het ging zo goed dat ze me een contract willen aanbieden om voor vast te komen werken. Met het oog op verdere avonturen en landen wordt dit natuurlijk moeilijk en niet mogelijk.. En eerlijk gezegd denk ik ook niet dat ik het daar langer dan 3 maanden zou volhouden. Wat een depressieve mensen werken daar zeg..
Even terug naar de stad. Twee hoogtepunten betreft eten hier. Een is OM Vegetarian, een Indisch restaurant waar je voor $6,50 ongelimiteerd kunt eten. Heerlijke curries! De ander is Lord of the Fries, een vegan restaurant dat gespecialiseerd is in vegan fastfood. Toch wel raar in het begin, een cheeseburger met nep vlees en nepkaas maar echt wat een goed eten daar.
Het afgelopen weekend zijn we erop uitgetrokken. Pepijn was terug uit Maleisië en samen met Sil hebben we hem opgepikt en werd het een weekend roadtrip naar de Great Ocean Road en Grampians National Park.
Een geweldige route om te rijden langs de mooie kustlijnen met een paar bekende hoogtepunten op de weg. Weer even de toerist uithangen na al dat werken haha 😝
We stopten nog even om de zonsondergang te zien en dit was weer een momentje van Mother Nature at it's best!!! De avond was gevallen en we stopten bij een pizza tentje waar ik een van de lekkerste pizza's ooit gegeten heb. Hierna volgde de weg richting Hamilton waar we een overnachting hadden.
Onderweg ontstond een discussie. Er bleek namelijk een bijzondere lichtshow plaats te vinden in het weiland langs de weg. Het vreemde was dat het maar op één bepaalde plek was. De lucht kleurde daar oranje maar de zon was al lang onder.
Er werd vanalles opgezocht maar een duidelijk antwoord kwam er niet. Totdat in het weiland links naast ons dit verschijnsel zich ook prijs gaf. En wat bleek nu, het was een immense bosbrand van tientallen kilometers lang. Ook al zagen we het niet van heel dichtbij, de grootte ervan was niet normaal en het moet ook even geduurd hebben eer dat die geblust zou zijn.
De wind stond de andere kant op dus de weg naar Hamilton was veilig. Na een overnachting hier vertrokken we de dag erna richting Grampians National Park.
Hier werden wat mooie viewpoints meegepikt. Een daarvan kon zo uit de beste animatiefilm ‘the Lion King’ komen. Er werd dan ook even de bekende ‘mufasa’ move gedaan..
Ook leuk om al die tropische vogels te zien, die verbazend genoeg allemaal heel tam zijn. Er werd op deze trip trouwens ook de eerste koala gezien. Hoog in de boom was hij/zij slapend het punt van aandacht onder een groep toeristen.
Back to the present.. Het is donderdag avond en komende maandag ben ik 6 maanden weg van huis. De planning was na 6 maanden terug te keren maar van deze vrijheid wil ik nog lang geen afscheid nemen en dus heb ik besloten om langer te blijven. Hoe veel langer? Tsja… Only time will tell…
Op het moment lig ik lekker lui te bankhangen. Dit weekend is het tijd voor de Formule 1. Lang naar uitgekeken maar komende zondag is het dan toch echt zo ver. De eerste race van het seizoen vindt plaats in het Albert Park in Melbourne. MAX VERSTAPPEN FOR 1ST!!!
Tot de volgende aflevering luitjes! Peace!!!! 🤙 🌏✌️
fijn van je te horen. Naar het schijnt bevalt het nog steeds, maak er een fijne tijd van. Ik hoop wel dat we je tzt nog eens terug in Limburg zien. Tot dan....